13 november

Een half uurtje later wasSterre helemaal klaar. Ze had een supermooi jurkje aan, had voor de tweede keerin haar leven lenzen in en haar haar was mooi opgestoken. “Onherkenbaar.” ZeiLexie tevreden. Juist de rode handschoentjes verwezen naar de ‘normale’ Sterre.Ze liep zachtjes naar beneden. “Wow, Sterre?” vroeg Arlène. Sterre draaide zichverlegen om. “Wat zie je er mooi uit!” zei Arlène. “Wat te vieren?” vroeg ze. “Euhm…Ik heb met Raphael afgesproken in de tuin.” Zei Sterre verlegen. Ze keek naarhaar schoenen, die ze trouwens geleend had van Lexie. “Ooh, de liefde.” ZeiArlène. “Ga maar snel naar buiten.” Spoorde ze Sterre aan. “Je ziet er prachtiguit.” Sterre glimlachte naar Arlène en deed voorzichtig de achterdeur open.

Raphael’s ogen vielen bijna uit zijn kassen. Nognooit had hij Sterre zo gezien. Het liefst wilde hij haar overal aanraken, elkplekje op haar huid. Sterre zag hem kijken. Ze voelde zijn blik glijden vanhaar hoofd naar haar schouders tot nog ietsje meer naar beneden. Raphael voeldedat Sterre niet erg op haar gemak was. “Sorry, maar je bent zo mooi!” zeiRaphael. Sterre liep nog wat dichter naar hem toe. Raphael gleed met zijn handvan Sterre’s schouder naar haar hand toe. Dat bezorgde haar kippenvel. ‘Ik wilhem kussen!’ spookte door haar hoofd. Ze boog dichter naar hem toe en kuste hemmet veel liefde op zijn mond. Ze sloeg haar armen om zijn nek terwijl hij zijnhanden over haar rug liet glijden.