9 november

“Het is nu niet de tijd om te slapen, hé.” De 5 schrok wakker van Leopold. “Jullie hebben de hele rondleiding door het Gravensteen gemist!” zei Leopold. “We gaan nu terug richting de bus.” “Sorry.” Zei de 5 in koor. “het was allemaal…” “Ja Anastacia, het spijt ons allemaal heel erg.” Zei Pim overdreven. Sterre lachte. “Sterre, wil je bij me zitten in de bus?” vroeg Raphael verlegen. “Ok.” Antwoordde Sterre blozend. “Wie zit er dan bij mij?” vroeg Anastacia jaloers. “Ik wil wel.” Antwoordde Marcel. “Laat maar.” Zei Anastacia terwijl ze met haar haar zwaaide. “Ik heb echt zo’n rare droom gehad.” Zei Pim tegen Raphael en Sterre. “Ik ook.” Antwoordden ze tegelijkertijd. Een verdachte rode blos verscheen op hun wangen. “Hebben we hetzelfde gedroomd?” vroeg Marcel. “Ik denk het.” Antwoordde Pim. “Ging het over Victorix die…” “…heer van Gent gemaakt moest worden?” vulde Pim Raphael aan. “en dat we die enge man moesten verslaan?” vroeg Marcel. “Dudu.” Zei Sterre. “Zijn jullie over mijn droom bezig?” vroeg Anastacia. “Heb jij dit ook gedroomd?” vroeg Pim. “Ja! En met de steen van de liefde.” Antwoordde Anastacia. “Ik vond wel dat ik en Raf het perfecte stelletje moesten zijn.” Mompelde ze. Sterre en Raphael keken elkaar aan. Hadden ze echt gezoend? Meteen draaiden ze hun hoofden verlegen weg.

Sterre durfde bijna niet te bewegen op de bus. Ze zat gewoon naast Raphael! Ze wou wegdommelen, maar ze was bang dat ze dan misschien op Raphael’s schouder zou liggen. Toch kon ze haar zware oogleden niet tegenhouden. Langzaam viel ze in slaap tegen het raam. Raphael zag het en legde haar hoofd tegen zijn schouder. “We hebben echt gekust.” Mompelde hij gelukkig terwijl hij zijn arm om haar schouder legde.