8 november

Raphael kuste Sterrezachtjes op haar lippen. De steen verloor zijn licht en viel op het altaar.Sterre keek verlegen weg. Heel haar lichaam tintelde, het leek alsof duizendenmieren over haar huid liepen. “Zie je wel dat het niet helpt als de liefde van1 kant komt, hé Anastacia.” Lachte Pim. Een schreeuw kwam uit het duister. Hetleek wel de stem van Dudu. “Van hem zullen we geen last meer hebben.”Glimlachte Pim. “Nee.” Zei Marcel. Raphael en Sterre keken allebei verlegen naarhun voeten en zeiden geen woord. Pim keek vertederd naar Sterre. ‘Ze is zo schattig.’ Dacht hij. Maarnu wist hij ook meteen dat ze bij Raphael hoorde en niet bij hem, maar hij wasgelukkig voor Sterre. Hij legde even een hand op haar schouder. “Je verdienthet.” Fluisterde Pim. Sterre bloosde en keek even naar Raphael die verlegennaar haar glimlachte. Marcel legde zijn hand op Anastacia’s schouder die neteen hand op Raphael’s arm legde. Hij nam voorzichtig Sterre’s hand en Pim zijnhand lag nog altijd op Sterre’s schouder. “Oh nee, ik zit vast!” zei Pim. “Nietweer hé!” zei Marcel. “Wat gebeurt er?” vroeg Victorix. “Tijd om weg te gaan.”Zei de blozende Sterre. “Wees een goede leider over de Gentenaren.” ZeiRaphael. “Dankje.” Zei Victorix. “En vergeet 1 ding niet…” “Amor Omnia Vincit.”Vulde de 5 hem aan. Raphael en Sterre keken nog even verliefd naar elkaarvoordat de 5 in de lucht oploste.