5 november

“Wat was dat?” vroeg Pimdie iets gehoord had. “Dat was Sterre! Pas op!” zei Raphael woedend en hijstormde op de deur af. Wonder boven wonder ging die meteen krakend open.Raphael stormde meteen naar de kerker waarvan het slot nog altijd niet toe was,Dudu was nog binnen. Raphael gooide de deur open die recht tegen het hoofd vanDudu terechtkwam. “Wow, meteen buiten westen.” Zei Marcel. “Let er misschien opdat hij straks niet weer rechtstaat.” Zei Pim. Samen met raphael nam hij meteen1 van de ijskoude handen van Sterre vast. “Sterre, we hebben je nodig.” Zei Pimmet een snik in zijn stem. “Sterre. Word alsjeblieft wakker! Je bent mijn bestevriendin! Soms toch.” Zei Anastacia. “Wie moet ik anders gaan plagen. Jij bentde enige waar ik tegen op kan.” Zei Marcel die op Dudu zat, klaar om hem nog eensbewusteloos te slaan. “Sterre. Ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten.”Zei Raphael en een traan viel op Sterre’s hand. Er kwam al wat beweging inSterre. En ook in Dudu, maar daar had Marcel al iets op gevonden. “Ik heb jeecht heel graag. Je betekent zo veel voor me.” Huilde Raphael. Dat laatstezinnetje had Sterre nog gehoord. “Amor… Omnia… vincit. Liefde… overwint… alles.”Stotterde ze terwijl ze weer haar eigen zelf werd. Ze keek iedereen 1 voor 1aan. Toen ze in Raphael’s ogen keek, glimlachte hij lief naar haar. “Je bent erweer.” Fluisterde hij lief. “En nu de krachten.” Zei Victorix die alles van opeen afstand had bekeken.

Samen gingen ze, nadat zeDudu opgesloten hadden in de kerker, naar de eetzaal waar Raphael, Pim enVictorix opgesloten hadden gezeten. “Iedereen legt een hand op Sterre’sschouder en Sterre houdt haar bijde handen op de ogen van Anastacia.” dreundeVictorix het deel uit de legende op. Iedereen deed wat van hem of haar gevraagdwerd. Sterre concentreerde zich en na 2 minuten moest Anastacia weer haarzonnenbril opzetten. “Nu hetzelfde, maar nu moet Sterre haar hand op Marcel’smond leggen.” Zei victorix. Raphael glimlachte naar Sterre en zo kreeg ze dekracht om ook Marcel’s zintuig terug te geven. Raphael gaf de handschoentjesvan Sterre terug. Per ongeluk raakte hij een klein beetje haar hand aan. Op deplek verscheen er een hartje. ‘Het teken van echte liefde.’ Zei het stemmetjein haar hoofd. ‘Zal wel.’ Dacht Sterre. “Nu moeten we nog de Steen Der Liefdevinden.” Zei Victorix. “Ik heb hem gezien.” Zei Sterre. “Denk ik.” “Ah ja?!Waar dan?” vroeg Pim nieuwsgierig. “In de kerk, net voordat Dudu me meenam, zagik een soort tekening in het altaar van een stelletje die elkaar een steenoverhandigt.” Antwoordde Sterre. “Dat moet het zijn!” riep Victorixenthousiast. Raphael omhelsde Sterre. “Wat goed van je!” zei hij lovend tegenhaar. Sterre bloosde. “Kom, meteen naar de kerk!” zei Victorix. Raphael enSterre keken elkaar nog even aan, maar liepen toen maar achter de bende aan.