2 november

“Sterre, kijk eens naardit raam. Hier sta je…” zei Pim. Maar toen hij hoorde dat Sterre nietreageerde, keek hij achter zich. “Sterre?” vroeg hij. “Sterre? Is Sterre verdwenen?”vroeg Raphael die nu echt bezorgd was. “Kom, vlug de kerk uit. Het is zelfshier niet veilig. En blijf bij elkaar!” beval Victorix.

Sterre sprutelde heftigtegen. “Laat me los!” riep ze. Ondertussen waren ze al in het Gravensteen gekomen. Sterre liet 1 van haar nieuwe handschoentjes vallen net voor de stenen trap die naar de kerker leidde en liet de andere vallen net voor de kerker.Daar werd ze naar binnen geduwd. “Sterre?” vroeg Anastacia. Ze deed voorzichtighaar zonnebril af. Ze had geen last meer van haar ogen! “Ja.” Zei Sterre die angstig door het tralieraampje keek. ‘Je moet oppassen! Eet niets!’ zei eenstemmetje in haar hoofd. De deur werd opengesmeten. Sterre sprong snelachteruit. “Hier, brood.” Zei Dudu terwijl hij een half brood in Sterre’s handen duwde. ‘Eet niets! Het is gevaarlijk!’ zei het stemmetje. Terwijl ze datdacht, was de deur al weer dicht. “Hoe kom jij hier, heksje?” vroeg Marcel.Sterre zuchtte. “Op dezelfde manier als jullie.” Antwoordde ze. Sterre dacht diep na terwijl ze het brood aan de kant legde. Ze keek van haar handen naar Anastacia die haar zonnebril aan het oppoetsen was naar Marcel die het brood zonder sambal op at. ‘Misschien kan ik hun krachten teruggeven.’ Dacht Sterre.‘Dat kan je als de andere 2 er ook zijn.’ Zei het stemmetje in Sterre’s hoofd.Sterre zuchtte en liet zich op een strozak vallen. “Kom op Raphael, kom op Pim.We zijn in gevaar.” Fluisterde Sterre.