30 oktober

“Wie was dat?” vroegSterre. Ze wilde niet te ver van Raphael en Pim zijn, bij hun voelde ze zichtoch wat veiliger. Ondertussen waren ze al ver van de vergeetput, midden in destad Gent. “Dat was Dudu, hij is 1 van de gevaarlijkste druïden allertijden!”antwoordde Victorix. Marcel lachte. “Dudu? Doet hij dan veel dodo?” lachte hij.“Lach niet met de kracht van Dudu, hij kan je in een pad veranderen.” ZeiVictorix daar op. Marcel stopte meteen met lachen en kroop achter Pim aan. “Maarwat bedoelde die man met ‘Liefde overwint alles’?” vroeg Pim zich af. “Hetheeft in elk geval iets te maken met De Steen Van De Liefde.” AntwoorddeVictorix. “Misschien moet het perfecte stelletje, de echte ware liefde… Misschienmoet er daar wat mee gebeuren.” Zei Pim. “Ok, Raphael en ik doen dat dan wel,toch Raf?” zei Anastacia en ze kwam tussen Sterre en Raphael lopen. “Nee, ikdenk niet dat het gaat werken als de liefde maar van 1 kant komt.” Zei Pim. Datkwam verkeerd aan bij Anastacia. Sterre deed haar best om niet te lachen. ‘Zouik daar iets mee te maken hebben?’ vroeg Sterre zich af ‘Ach nee, wie is er nuverliefd op Sterre De Wit? Zeker Raphael niet!’ “Sterre.” Iemand legde een handop haar schouder waardoor ze uit haar gedachten opschrok. Ze keek recht in dehazelnootbruine ogen van Raphael. “We moeten door, Victorix is in gevaar.” Zeihij lief. “en wij ook.” Zei hij er stil na. Sterre slikte even. “Hé, niet bangzijn. Pim en ik beschermen je wel.” Glimlachte hij lief. Sterre bloosde ensloot weer bij de rest aan met Raphael in haar kielzog. “Oh nee! Mijn schoen!”zei Anastacia en ze bukte haar om haar schoen opnieuw te binden. “Wacht eve…” Verder kon Anastacia niet uitpraten. Iemand had een hand voor haar mond geslagen.

“Waar is Anastacia?” vroegMarcel toen ze al een paar straten verder waren. “Ze zal toch niet…” mompeldePim. “Wat?” vroegen de 3 anderen in koor. “Terug naar het Gravensteen. Nu!” zeiPim. In looppas volgden ze hem richting het gravensteen. “Het tasje vanAnastacia!” riep Marcel. Raphael ging instinctief dicht bij Sterre staan. ‘Ikwil niet dat haar ook wat overkomt.’ Dacht hij. “Blijf bij me, Sterre.”Beveelde hij bezorgd. Dat liet Sterre zich geen 2 keer zeggen. Ze voelde haarhelemaal niet op haar gemak, zeker nu niet, nu Anastacia weg was. “Ik voel meniet op mijn gemak.” Zei ze toen maar eerlijk. “Daarom moet je bij Raphaelblijven, zoals hij al zei.” Zei Pim. “Per 2 ben je veiliger.” Hij zei het eenbeetje moeilijk, hij was eigenlijk stapelgek op Sterre, ookal wist hij dat zijniets meer voor hem voelde dan vriendschap en dat ze wel verliefd was opRaphael. Dat had ze hem ooit verteld, ze waren beste vrienden. “En jij Marcel,jij blijft bij mij!” beval Pim. “Marcel?” Ook Marcel was verdwenen.