27 oktober

Raphael was de eerste die op het geluid af liep. Het was blijkbaar een vergeetput. “Het is te laat.” Zei hij toen ze met z’n allen rond de put stonden. De jongen die in de put gevallenwas kreunde. “Hou vol!” riep Marcel. “Laat me zakken.” Zei hij. Ze keken eerstraar maar ze namen toen per 2 een been van Marcel vast. Het pieptoontje vanPim’s horloge ging. “Nee!” fluisterde hij. “Wat is er?” vroeg Sterre. “Mijndeo, neem mijn deo uit mijn zak!” Sterre loste een klein beetje van Marcel’sbeen, maar ze had geen grip meer. Ze herpakte haar en probeerde opnieuw. “Pim!Niet flauwvallen nu! Niet loslaten!” zei Sterre. Raphael en Anastacia keken hun niets begrijpend aan. Pim’s ogen vielen toe en met z’n allen vielen ze in de put.

Sterre werd langzaam wakker. “Gaat het?” vroeg een lieve stem. “Ja, het gaat wel.” Zei Sterre. Zewas op haar hoofd gevallen en het deed echt pijn. Raphael trok haar recht.“Waar is de deo van Pim?” vroeg ze. “Hier.” Zei Anastacia en ze gaf het busjedeo aan Sterre die Pim helemaal vol spoot. “Wie zijn jullie?” vroeg een jongen.“Wij zijn Sterre, Marcel, Pim, Anastacia en Raphael.” Antwoordde Raphaelterwijl hij zijn vrienden aan wees. “Zijn we dood?” vroeg Pim die ook wakkerwerd. “Net niet.” Antwoordde Anastacia. “Niet overdrijven hé.” Zei Raphael. “Ikoverdrijf toch nooit.” Zei Anastacia flirterig tegen Raphael. Sterre keekverlegen weg waardoor ze niet zag dat Raphael met zijn ogen draaide. “en wie ben jij?” vroeg Sterre. “Ik ben Victorix, schapenhoeder van heer Karel.”Antwoordde de jongen. “En hoe oud ben jij?” vroeg Pim. “Ik ben 14 lentes oud.”Antwoordde Victorix. “Ja, dat is waar.” Zei een roestende stem achter Victorix.Hij draaide zich razendsnel om en ging bij de 5 vrienden staan. Sterre gingacher Raphael staan en Anastacia keek jaloers toe hoe Raphael haar vastpakte.Hij legde zijn armen om haar middel om haar te beschermen. Marcel wildehetzelfde bij Anastacia doen, maar daarvoor was ze nog net niet bang genoeg.“1” zei de oude man terwijl hij met zijn hand voor Pim ging hangen. “2” zei hijbij Sterre en Raphael. “3” Sterre kroop nog wat dieper in Raphael’s armen. “4”zei hij bij Anastacia die dan toch maar dichter bij Marcel kroop “en 5” zei hijbij Marcel. “En jij, Victorix, je bent hier eindelijk, op de dag van devoorspelling.” “Voorspelling?” vroeg Pim. “In donkere tijden, komt de heer onsbevrijden. Samen met 5 vreemdelingen laat hij de steen van de liefde weerzingen.” Zei de oude man terwijl hij met lege ogen voor hem uit staarde. “Watzijn de eerste letters van jullie namen?” vroeg de oude man met een dwingendestem. “A, P, S, M en R” antwoordde Pim bedeesd. “MARSP, net zoals ik voorspeldhad. MARSP maakt Victorix tot heer van Gent.” Mompelde de man. “Jullie hebbenbijzondere gaven! Bundel ze en je zal Dudu verslaan!” riep hij bijna. Zijn stemklonk. “Maar vergeet niet: Amor omnia vincit, Liefde overwint alles.” Dat washet laatste wat hij zei tot de deur tot de vergeetput openvloog. “Allemaalachter mij!” riep Pim vlug. Hij hield zijn deo in de aanslag. “Victorix neemtmijn naam niet af, hij wordt nooit leider over de Gentenaren!” dat was het laatstedat de enge man riep voor hij deo in zijn ogen kreeg.