24 oktober

Sterre zat naast Anastacia op de bus richting Gent. Het was 2 uur rijden. Ze waren nu nog geen half uur onderweg, of Sterre was Anastacia’s geratel al helemaal beu gehoord. Raphael zat alleen op een bank voor haar en ze wou zielsgraag bij hem gaan zitten, dicht tegen hem aan. ‘Maar je durft niet.’ Zei een stemmetje in haar hoofd. Sterre zuchtte. “dinges, luister jij wel?” zei Anastacia. “Ja hoor” antwoordde Sterre. Nog een groot half uur zat Sterre naast Anastacia terwijl ze stiekem naar Raphael keek.

“Jongens en Meisjes.” Zei Leopold, de geschiedenisleraar, in de microfoon. “We gaan nu even pauzeren zodat jullie allemaal op jullie gemak naar het toilet kunnen gaan.” Hij was nog niet helemaal uitgesproken, of de bus reed al af. “We zijn al in Antwerpen.” Zuchtte Pim. “Nog een uur naast Anastacia zitten overleef ik denk ik niet.” Zei Sterre zachtjes tegen Pim. Pim lachte even. “En Marcel wel, dan?” zei hij met een zucht. “Ik ga even naar de wc.” Zei Sterre dan maar en ze voegde daad bij woord.

“En nu zijn we bij de bekende ‘Aula’ van de stad Gent met er naast een tweedehands boekenwinkel ‘De slechte’ waar je heel veel boeken kunt kopen aan een lage prijs.” Legde Leopold uit. “En daar gaan we eens naar binnen.” Sterre was meteen enthousiast toen ze op de verdieping met leesboeken kwam. Ze liet begerig haar vinger over de ruggen van de boeken glijden. Opeens liep ze tegen iemand op. “Kun je niet…” Raphaels adem stokte in zijn keel toen hij zag wie er tegen hem gelopen was. Meteen kleurden zijn kaken lichtrood. “Sorry.” Zei Sterre verlegen. Raphael glimlachte even lief naar Sterre.

Meteen liepen ze daarna door naar 1 of andere plaats met een mooie brug. Daar zetten ze zich neer. “Mmm!!! Boterhammetjes met sambal!” riep Marcel. “ilg, ik snap niet hoe je dat op krijgt!” zei Anastacia tegen Marcel die naast haar was gaan zitten. Sterre lachte even. Ze deed haar tas open en haalde haar brooddoos er uit. “Kun je het vinden?” vroeg een zachte stem net achter haar. “J-j-ja hoor.” Zei Sterre stotterend. Raphael keek haar met een stralende glimlach aan. “Euh… Wat heb jij op je boterhammen zitten?” vroeg hij om ook maar een beetje te kunnen praten met Sterre. “kaas” antwoordde ze glimlachend. “en jij?” vroeg Sterre wat verlegen. “ik heb blijkbaar hesp en kaas.” Zei hij terwijl hij naar zijn boterham keek. “Vind je het erg als ik bij je kom zitten?” vroeg Raphael. “Nee hoor.” Zei Sterre blozend. “heb je zin om naar het Gravensteen te gaan?” vroeg ze. “Ja, lijkt me wel leuk, zo’n Middeleeuws kasteel bezoeken.” Antwoordde Raphael. Hij beet in zijn boterham. Nu wisten ze allebei echt niet meer wat te zeggen en ze keken elkaar soms lief aan. “Ja, Marcel begint me de keel uit de hangen, ik kom wat bij de volwassen mensen zitten.” Zei Pim die het romantische momentje tussen Sterre en Raphael verstoorde. “Wat is er?” vroeg Raphael. “Hij zit met Anastacia te flirten, hé” antwoordde Pim “of toch iets wat er zou moeten op gelijken.” Zei Sterre die Marcel als een hondje achter Anastacia zag lopen. Pim en Raphael lachten even. “Mensen, het is tijd voor het hoogtepunt van de dag: het Gravensteen.” Zei Leopold die de leerlingen wilde doen rechtstaan. Iedereen stak enthousiast de resten van hun middagmaal weg, klaar om het kasteel te bezoeken.