45
Scarlett Drews
Grote donkere golven bedorven mijn zicht, ze kolkten over me heen, om me heen. Het leek alsof ik me op een woeste zee bevond, of ik er midden in zat en er nooit meer uit zou komen. Paniekerig maaide ik met mijn armen om me heen, ik deed een poging tot gillen, tot schreeuwen. Maar het leek alsof mijn kaken op elkaar waren vastgeschroefd. Alsof ik niks over mijn lippen kreeg. Ik hapte naar adem en trappelde met mijn benen. In een poging mezelf boven water te houden, ik zou en moest overleven. Voor mijn moeder, voor mijn vader, voor Trace. Voor Fernando? Flitste er door mijn gedachten. Ja ook voor hem. Opnieuw werd ging ik kopje onder door een grote zwarte golf die over me heen spoelde. Toen ik uiteindelijk weer bovenkwam spuugde ik het mondje met zeewater uit. Ik rilde, het water was zo verdomde koud, nog even en ik was onderkoeld. Dan kon ik het helemaal wel schudden. Ik sloeg mijn ogen richting de hemel, grote donderwolken schoven voor de zon en de regen kwam met bakken tegelijk uit de hemel. Grote bliksemflitsen schoten door de lucht, kris kras. "Neh.." Kwam er uiteindelijk over mijn lippen. Plots doemde Fernando's gezicht op in een wolk en liet hij zijn zilveren verlovingsring zien. "...Ik ben verloofd Scarlett..Ik ben verloofd..waarom doe je nou nog moeite? Sterf, verga in de golven..." Kort daarna liet hij een bliksemflits op mij neerdalen. Een enorme klap liet me duizelen en ik hapte naar adem, een zwart beeld verscheen voor mijn ogen. Een donderlach galmde mijn oren binnen. Ik kende de lach uit duizenden. "Waarom?" Zei ik met schorre stem. Opnieuw galmde de donderende lach door de lucht en priemde Fernando's ogen door mijn huid heen. "Alsof ik wat om je geef, je bent gewoon een tussendoortje..." Hij schudde zijn hoofd en 'vuurde' opnieuw een bliksemschicht op me af. Dit keer ging ik kopje onder en moest ik meer moeite doen me staand te houden in de golven. Maar het lukte me, en ik was niet van plan op te geven. "Ik haat je.." Fluisterde ik zacht, heel zacht, maar ik wist dat hij het hoorde. "WAT?" Hij keerde me zijn rug toe en draaide zich toen weer om en een enorme bliksemsicht deed me nu onderduwen, richting de bodem. Dit keer liet ik het begaan, ik was te slap, hij was te sterk. Ik zou hier vergaan, in de zee. Ik keek om me heen, bestudeerde voor de laatste keer de vissen, prachtige kleuren hadden ze. Rood, Blauw, Paars, Geel, Groen. Ik stak mijn hand uit naar een gele vis die langs zwom. Prachtig, maar voordat ik zijn schubben raakte, raakten zijn puntige tantjes mijn hand en hapte ik naar adem waardoor ik aan het hoesten kwam. Water vulden mijn longen, en langzaam zonk ik naar de bodem. Mijn handen groeven zich in het zand en langzaam sloot ik mijn ogen, dit was mijn eind. Ik zou nooit meer hoeven strijden. Ik kon eindelijk uitrusten....
Met een ruk opende ik mijn ogen en schoot mijn blik om me heen, zweet druppeltjes parelden langs mijn gezicht. Ik knipperde met mijn ogen en slikte eens, waar was ik? Ik drukte me langzaam omhoog, waarna er direct wat zeewater mijn mond uit kwam zetten. Direct werd ik wat teruggeduwd en verscheen Fernando's gezicht voor mijn ogen. Ik haalde opgelucht adem, ik was niet dood. Ik had het gehaald. Direct nadat ik dat dacht vertrok mijn gezicht, de woorden die hij eerder deze dag had verteld galmden door mijn hoofd. "Ga weg.." Bracht ik voorzichtig uit. Het leek alsof zijn blik inzakte en langzaam schudde hij zijn hoofd. "Nee.." Zei hij resoluut.
Sorry dat ik een tijdje niet meer heb geschreven, is dit deeltje een beetje goed (;?
Reactie
Reageer (5)
Snel verder!!
1 decennium geledenXxx
Omg, verder<33
1 decennium geledenOmgod, mooi! (:
1 decennium geledenomg wtf, ik moest bijna janken.
1 decennium geledenjankbuimaar je hebt het echt sick mooi geschreven, wauw.
oomygossieee VERDUUR!!
1 decennium geleden