Mia's secret 2

"Wat heeft dat verhaal er nou mee te maken ?"vraag ik aan haar en kijk haar vragend aan.
"Kort samen gevat. Ik ben een afstammeling van Roos ,de dochter van de maan."zegt Mia en kijkt in de vlammen.
"Wow heftig verleden. Hoe kan je dat eigenlijk onthouden ?"vraag ik nieuwsgierig.
"Zoals jij spreuken kan onthouden ,kan ik dingen die gebeuren in het verleden ,heden en toekomst onthouden."zegt Mia en kijkt in de oranje gele vlammen.
"Ik krijg alleen al hoofdpijn als ik daar aandenk te moeten onthouden."zeg ik en steun met mijn hoofd op mijn hand.
"Haha."lacht Mia en kijkt me aan.
"Denk je echt dat Michiel dat gedicht voor mij heeft geschreven ?"vraagt Mia en ik schiet overeind.
"Hoe weet je dat ?"vraag ik angstig.
"Em... "mompelt Mia en sluit haar ogen.
"Je bent de zon en de maan. Je weet dat dit zo moet gaan. Misschien weet je al dat ik van je hou. Mia dit gedicht is voor jou."vertelt Mia en opent daarna weer haar ogen.
"Dat was het toch ?"vraagt Mia met een speels lachje.
"Eh ja ,maar hoe weet je dat ?"vraag ik nogal verwart.
"Ik heb Michiel gevraagt om een gedicht voor me te scchrijven omdat ik zag dat hij zo'n goede dichter is. Maar hij schaamt zich daar nogal voor dus daarom mocht ik er niemand iets over vertellen."zegt Mia en maakt er wat handgebaren bij.
"Maar al die hartjes dan op de eerste pagina ?"vraag ik en Mia haalt haar schouders op.
"Geen idee. Hij zal wel op iemand verliefd zijn."zegt Mia ,maar ik geloof haar niet.
"Heb je mijn gedachten gelezen ?"vraag ik boos en sta op.
"Ja ,maar..."
"Ik dacht dat vriendinnen elkaar kunnen vertrouwen."roep ik boos.
"Nou ,jij vertrouwt mij niet bij jou electronica."zegt Mia boos en staat op.
"Dat komt omdat jij mij computer en mobieltje hebt opgeblazen."zeg ik boos en ga tegenover Mia staan.
Mia kijkt me met tranen in haar ogen aan en rent dan de kamer uit naar de slaapkamers. Electronica is altijd al een gevoelig punt bij Mia geweest. Snel ren ik Mia achterna naar de slaapkamers en ik stop in de deuropening. Mia zit op haar bed en kijkt mij aan.
"Sorry ik had het niet zo bedoelt."zeg ik en ik begin me schuldig te voelen.
"Zal best."mompelt Mia en draait zich van me weg.
"Mia ,doe niet zo stom."schreeuw ik en sla me handen voor me mond.
"Mijn vader was een grote magiër en was verliefd."zegt Mia en een glimlach op haar gezicht wanneer ze daar aan terug denkt.
"Op wie was hij verliefd ?Op je moeder ?"vraag ik nieuwsgierig en ga naast haar zitten.
"Nee ,hij was verliefd op een laborant. Ze waren zo gelukkig totdat. Hij naar het laboratorium ging om haar haar lunch te geven die ze was vergeten. Toen hoorde hij andere stemmen. Het bleken duistere magiërs te zijn. Maar toen mijn vader naar de uitgang wou gaan ,om mijn moeder te waarschuwen die ook in het laboratorium werkte ,werdt hij betrapt. Hij vechte met al zijn macht ,maar het ware erg sterke duistere magiërs. Toen hij aan de winnende kant was. Pakte een van de magiërs degene waarmee hij verloofd was en dreigde haar te vermoorde als hij zich niet overgeefde."vertelt Mia en tijdens de tranen moet ze lachen.
"En wat deedt hij ?"vraag ik helemaal geïnterreseert.
"Hij gaf zich over. Hij moest wel. Toen hadden ze hem bijna vermoordt. Mijn moeder was het gebouw binnengekomen samen met jouw moeder en jou moeder versloeg de magiërs. Terwijl mijn moeder in alle macht helende spreuken uitsprak. Ze had mijn vader wel gered ,maar hij heeft zijn laatste beetje magie die hij had ,geschonken aan zijn geloofde. Zodat zij het nog net overleefde. Want de magiërs hadden ,toen hij zich overgegeven had ,haar met een energie bal gedood."vertelt Mia en ze slikt even.
"Mijn vader had zijn laatste beetje magie en zijn leven opgeoffert voor zijn verloofde. Maar toen zij hem weer zag wou ze allemaal proeven op hem doen. Aleen omdat hij kon toveren. Zij begreep natuurlijk niet dat mijn vader toen net zo gewoon was als zij. En ze heeft hem dus bijna gedoodt met een van haar proeven."vertelt Mia en ze barst in tranen uit.
"In wat voor'n proef dan ?"vraag ik voorzichtig.
"Ze liet 300 volt door hem lopen. Toen heeft mijn moeder die ook in het laboratorium stond alle electriciteit uit geschakelt en is samen met mijn vader gevlucht. Sinds ik dat gehoort heb ben ik zo bang voor alle electronica dat ik alles laat ontploffen uit angst."vertelt en probeert even naar me te lachen.
"Maar dat wist ik helemaal niet. Het geeft echt helemaal niet wanneer je ergens bang voor bent."zeg ik en geef haar een knuffel.
Wanneer ik mijn ogen open zie ik Medica (dat meisje dat de vloek van de boek heeft opgeheven) in de deuropening staan.
"Mag ik storen ?"vraagt ze angstig ,maar ze lijkt helemaal niet bang ze lijkt wel zelfverzekerd.
"Ja hoor."zeg ik en laat Mia los.