No words good enough for this chapter :'c

Ik twijfelde even maar besloot om hem toch te bellen.
Ik was zó zenuwachtig dat ik niet stil kon zitten dus liep ik naar buiten en ging een stuk lopen.
Pas toen ik op de dijk was liet ik de telefoon overgaan.
De telefoon ging eerst 2 keer over voor ik zijn voicemail.
‘’Hey, this is Nick Jonas.
I’m not available right now but if you leave a message I’ll call you back…’’
Zijn telefoon stond niet uit, want dan had je meteen zijn voicemail gehad.
Dus hij had me gewoon weggedrukt!
Ik besloot om gewoon nog een keer te bellen toen werd er wel opgenomen.
‘’Hi…’’ hoorde ik een stem aan de andere kant zacht zeggen.
Maar het klonk niet als Nick…
‘’What happened with your voice?’’ vroeg ik.
‘’It’s from the concert yesterday… I’m a bit hoarse…’’ zei hij en schraapte zijn keel.
‘’Right…’’ zei ik ongelovig.
‘’But I don’t think it’s gonna work out between us… I’m sorry…’’ zei hij en hing op.
Inmiddels was ik bij de Maas aangekomen, met mijn laatste beetje kracht plofte ik neer op het zand en keek naar de golven.
Had hij me nou net gedumpt?!
Ik pakte een steentje en smeet hem in het water.
Waarna ik huilend in het zand door mijn knieën zakte.
Iedereen keek me aan alsof ik gek was, maar het kon me niet schelen.
Ik veegde mijn wangen af met mijn mouw en begon in het zand te schrijven:

Somewhere we went wrong
We were once so strong
Our love is like a song
You can’t forget it…
We had it all
We were just about to fall
Even more in love than we were before
I won’t forget about us...

De tranen kwamen en met trillende handen pakte ik mijn telefoon en belde Joe.
Voicemail.
Ik zuchtte en ging met mijn handen in mijn haar naar de golven staren.
Ik kon nu echt wat muziek gebruiken.
Ik klikte op het knopje en hoorde meteen Stay, lekker is dat!
Ik ging naar de playlist, zette Demi Lovato op met Don’t Forget en deed mijn oordopjes in.
Ik staarde vooruit, naar de golven en was zover in gedachten verzonken dat ik niet eens doorhad dat er iemand naast me kwam zitten tot er een warme arm om me heen werd geslagen.
Ik keek opzij maar ik zag niets door de tranen in mijn ogen.
Ik knipperde een paar keer maar het hielp niet.
De warme handen wreven de tranen uit mijn ogen, toen zag ik dat Taylor naast me zat.
‘’Hi, I thought you were in Scandinavia right now…’’
‘’Yeah, I was supposed to be there… But my manager still had to do somehting so they postpone it. And I saw something was wrong yesterday… What is it? You know you can tell me...’’
‘’Nick broke up with me…’’ zei ik zacht en barstte weer in tranen uit.
‘’What? Why?!’’ zei hij en omhelsde me.
‘’I don’t know… But they won’t pick up their phones…’’
‘’I know something to cheer you up… I’m going to buy you stuff! Maybe some clothes for the audition?’’ vroeg hij onzeker.
‘’Yeah sure, that comes perfectly!’’ zei ik en glimlachte (zodat hij zich wat beter zou voelen).
We liepen gezellig in de stad en hij zocht allemaal rare outfits uit.
Ik had een knalgeel jurkje aan en allemaal accesoires om en aan die erbij vloekten.
Hij maakte een foto met zijn telefoon en lachte.
Hij liet de foto zien.
‘’You’re next!’’ zei ik en sleurde hem mee door de winkel.
Ik gaf hem een gifgroene broek en een roze T-shirt, ook pakte ik nog een hele grote bril (niet zo’n hippe die Joe heeft maar zo eentje met jampotglazen).
Dit keer maakte ik een foto, maar toen ik de foto wegklikte zag ik mijn achtergrond: Nick en ik, op het gras net na onze eerste kus.
Ik zuchtte.
‘’He really broke your heart, didn’t he?’’ vroeg Taylor bezorgt.
‘’It’s nothing… It’s just… I always dreamed of me and him together, so it’s really hard to never see him again…’’ zei ik zacht ‘’I’m going to change…’’
Ik verstopte me snel in het hokje en trok de kleren binnen een paar seconde uit en mijn eigen kleren weer aan.
Ik deed het zo snel dat ik nog even bij kon komen.
Ik telde tot 60 en toen kwam ik het hokje uit.
Op dat moment ging Taylor’s telefoon.
‘’What’s up?’’ vroeg hij.
Hij was stil terwijl er aan de andere kant van de lijn werd gepraat maar ik kon het niet verstaan.
‘’Have to go… Are you going to be fine?’’ vroeg Taylor nadat hij op had gehangen.
‘’Yeah, I’m fine… thanks for the clothes…’’ zei ik en gaf een knuffel.
Hij kocht nog het jurkje en de zonnebril voor me.
Daarna gaf hij me 100 euro om met openbaar vervoer weer naar huis te gaan (alsof het ooit zo duur was…).
In de bus ging ik ergens achterin zitten en staarde met de zonnebril (zodat mensen me niet zagen huilen) naar buiten.
Er zat een groepje jongens dichtbij die aan het lachen waren.
Ik deed mijn oordopjes in en zette mijn muziek aan: Biggest Fan.
Ik staarde uit het raam en had (bijna) niet door dat één van de jongens naast me kwam zitten.
‘’Hey, ik dacht je bent wel een leuk meisje… dus me vrienden zeiden: ga met d’r praten… dus, heb je zin om een keer wat te doen?’’ vroeg hij.
Oh. Mijn. God. Hij was echt lelijk!
‘’O, had je het tegen mij?’’ vroeg ik en deed een oordopje uit.
Al zijn vrienden schoten in de lach.
‘’Soort van ja…’’
‘’Nou vertel… O wacht me telefoon gaat…’’ zei ik, trok het snoertje uit me telefoon en deed alsof ik mijn telefoon opnam.
De jongen bleef zitten tot ik klaar was met tegen een telefoon praten.
‘’Nou ik vroeg net of je…’’ begon hij weer.
‘’O sorry, ik moet er hier uit! Doei!’’ zei ik en vluchtte snel langs hem naar buiten.
Ik hoorde zijn vrienden gieren van het lachen.
Ik stapte uit bij Spijkenisse Centrum.
Ik moest er eigenlijk nog niet uit, maar ik wilde niet nog langer bij hun zitten en vond het niet erg om nog een stukje te lopen.
Ik voelde de drang om naar het park te gaan en hem te zoeken ook al wist ik dat hij niet terug zou komen.
Ik liep het parkje in en ging op de exacte plek zitten van waar we onze eerste kus hadden gehad.
Ik keek om me heen maar ik zag hem niet, natuurlijk niet, hij is in Spanje…
Ik deed mijn kettinkje af met het halve hartje en klemde mijn hand erom heen.
Toen ging mijn telefoon, ik zag een foto van Joe.
Ik drukte hem weg, ik had nu ff geen zin in hem!
Daarna belde Kevin.
Die drukte ik ook weg.
Kevin stuurde een smsje, maar die verwijderde ik ook zonder hem te lezen.
Ik liep heel langzaam naar huis (volgens mij had ik er wel een uur over gedaan) en thuis plofte ik boven neer op mijn bankje.