I

‘NEE, Ariadne! Niet doen!’ Schreeuwde Dom het uit als de laatste kans om de extraction succesvol te laten eindigen, maar het was al te laat, Ariadne had op de knop gedrukt,
voor haar in de hoop om het geheim te stelen, maar het was een valstrik van de droombeveiliging van Mr. Smith.
Dom zag Arthur al wegvallen en even later de rest van het team ook en toen
werd het zwart voor zijn ogen…

Dom werd wakker en zag dat alles om zich heen veranderd was,
hij was niet meer in de droom waar het zwart voor zijn ogen werd, Dom lag in het water.
‘He, dit gebeurd juist altijd mij, wakker worden in de vloedlijn van een zee’ zei hij tegen zichzelf.
Dom stond op en zag dat er helemaal geen andere mensen om hem heen waren, het was kil en de flats die zo veel voor hem betekend hadden en waar hij lang aan had gewerkt stonden nog steeds op instorten.
Hij was weer in Limbo beland kon hij weer bevestigen.
Dom liep de zee uit en kwam in zijn stad terecht, zijn stad, waar hij met Mal zo veel gebouwd heeft, het zag er nog steeds verlaten uit, er was niemand meer geweest sinds de Inception met Mr. Saito want het was niets veranderd. Alleen de kick van toen had het nog meer beschadigd.
Dom vroeg zich af waar iedereen was, waar was zijn team?
Ze moesten hier wel ergens zijn, het hele team moest immers wel in Limbo belland zijn. Dom liep zijn stad in, hij wilde graag dingen verbeteren en de stad weer maken zoals het was, maar hij moest verder, verder zijn team zoeken want als ze iets overkwam zou dat niet goed voor zijn reputatie zijn, en natuurlijk laat je je vrienden ook niet achter in een half vergaande Limbo, dat is ook niet echt fijn….