13-Gered door de...Cullens?

Elisabeth POV

De twee vrouwen zagen er bloedmooi uit, wat normaal was voor vampiers, maar er was meer dan dat. Deze vrouwen zouden gepast hebben in de legioenen van mijn vaders, hun furie was gewoonweg verbluffend. Ik vreesde dat ze hun woede zo snel mogelijk op Felix en mij wilden koelen, maar eerst waren de andere twee vampiers aan de beurt. De blonde stapte naar hen toe, maar haar vriendin volgde meteen. De jongen met de lange rode haren volgde meteen, dus ik dacht dat hij haar partner was. TOch van een van de twee. De twee die ons opgewacht hadden, waren ook duidelijk een stelletje. De Blonde Vampier sprak op een normale toon, maar mijn minder gevoelige oren konden opvangen dat ze redelijk boos was. 'Eleasar? Carmen? wat is dit?' ik hoorde hoe graag ze nu dingen aan stukken zou scheuren.
hij antwoordde stil waardoor ik het niet kon horen. 'De Cullens hebben hem gebeld omdat ze -terecht- dachten dat die twee vrouwen nogal heftig zouden reageren op mijn komst.' zei hij in mijn oor. De tweede vrouw draaide zich om naar ons. 'Wat had je anders verwacht? dat we de moordenaar van onze zus Irine zouden welkom heten met open armen? De moordenaar van onze moeder?' vroeg ze hard, luid genoeg dat ik het kon horen. 'Kate, ik doe alleen wat me gezegd wordt.' antwoordde Felix en ik hoorde dat zijn stem dieper doorklonk, al wist ik niet waarom. 'Moorden omdat ze het je lief vragen.' Felix bleef voor hem uit kijken, ik keek een beetje alle kanten uit. Zelf was ik nooit echt in gevaarlijke situaties beland, ik had thuis gezeten zoals een braaf meisje. 'Wel, aan je speeltje te zien doe je niet altijd wat ze vragen. Ben je op de vlucht voor hem.' vroeg ze spottend. Felix siste en ik sprong uit zijn armen tot ik weer op de grond stond. 'Ik ben geen speeltje! En ik heb geen reden om te vluchten voor Aro, Marcus of Caius.' zei ik, ik voelde mezelf barsten van het zelfvertrouwen, maar daardoor lette ik minder goed op. Ik deed dan altijd domme dingen, zoals nu, een groep vampiers ophitsen.Felix trok me achteruit en hield zijn hand voor mijn mond. Waarschijnlijk stond hij op het punt me op te sluiten in de auto. 'Weet je hoe het voelt om iemand dierbaars te verliezen, Felix?' vroeg de blonde. 'Wat als wij je meisje nu eens wegnamen van jou, zou je misschien dan je lesje leren?' vroeg de tweede, Kate. Felix liet zijn tanden zien en gromde. 'Dan krijg je Caius weer op je dak, en Aro zal hem zijn gang laten gaan. Dat beloof ik je, als er maar een haar op haar hoofd gekrenkt wordt, zal je de volledige Volturi achter je aan weten zitten.' zei hij. VOlgens mij was het niet zo slim om dat echt te zeggen, want als ik in haar schoenen zou gestaan hebben, zou dat me aangemoedigd hebben, denk ik. Kate en ik dachten op dezelfde manier, want lachend krulde ze haar bovenlip en ging in een aanval houding staan. Eleasar Keek bezorgd, de jongen met de rode haren sloeg zijn handen om Kate heen, maar keek waarschuwend naar Felix. Dan vloog hij tegen de grond, schokkend, maar met Kate nog steeds in zijn handen. Tanya nam haar plaats in en het zag er niet naar uit dat Eleasar noch Carmen moeite zou doen om haar te stoppen. Felix boog zich naar voren, maar een van zij handen stak hij achteruit om mijn hand te pakken. Dan hoorde ik plots iets schuren over de weg, de geur van brandend rubber kronkelde in mijn neusgaten. Plots stonden drie jongens/mannen tussen ons en de andere groep in. Ik voelde, behalve heel uitgelaten, ook veel rustiger. Mijn hart vertraagde naar een normaler tempo. Hier hadden Aro en Caius over verteld, over een lid van de Cullen clan dat met je gevoelens rommelde. De vrouwen werden rustig, de andere waren in staat om hen weg te brengen, waarheen wist ik niet. De ene jongen ging met hen mee, en de rustige sfeer verminderde. Hij moest diegene zijn die met je gevoelens speelde. Een blonde man en een halve bodybuilder met donker, kort krulhaar. Ze stonden voor Felix en ook Eleasar was er nog. Carmen was met de vrouwen mee. De blonde man kwam naar me toegestapt, maar Felix stond beschermend voor me. Ik ging op de moterkap van de auto zitten. Carlisle probeerde rustig met Felix te praten. 'Felix, ik heb Aro's brief gelezen, en wat je ook van mij of mijn familie denkt, ik draag hem nog zijn familie geen kwaad hart toe. Als ik haar kwaad had willen doen, had ik dat al gedaan, we zijn in de meerderheid.' zei hij. Carlisle kwam naast me zitten op de motorkap en stelde voor om met hen mee gaan, om even bij hen te logeren. Felix zou ook welkom zijn, daar zorgde hij ervoor, zei hij. 'Voor mij is het goed, het maakt mij niet uit maar ik moet wel nog iets doen. Ik kwam hier niet voor niets. Aro wou Eleasar uitnodigen naar Volterra, maar eigenlijk heb ik zijn plannen in de war geschopt. Maar ik wil het ook weten, volgens Aro is er iets met me.' zei ik. Felix schudde zijn hoofd. 'Hij wil weten wat haar gave is, want ze lijkt in staat te zijn om hem tegen te werken. Ze krijgt soms flitsen van zijn verleden.' zei hij alsof ik er niet bij ben. Plots kwam de derde jongen voor Felix staan. 'Weet je, ik heb al een tijd tegen jou willen vechten, gewoon als krachtmeting.' zei hij. Carlisle schudde zijn hoofd. 'Niet hier, we vertrekken binnenkort weer naar huis, en als ze bij ons blijven logeren heb je daar tijd voor.' zei hij. 'Maar eerst wil ik Eleasar spreken, eigenlijk ben ik ook wel nieuwsgierig.' gaf ik toe.