Good daddy.

Noah

Ibrahim had in het ziekenhuis geslapen. Niet dat ik daar iets van gemerkt heb want toen ik ging slapen ging hij bij Steven kijken en nu ik wakker ben is hij er ook niet. Ik kijk naar het kleine bedje naast me en staar naar mijn mooie dochtertje. De verpleegster die binnen komt controleert mij even en gaat dan op een stoel zitten. `Noah, jij mag naar huis en je dochtertje ook.` ze bracht het voorzichtig want gisteren had ik gezegd dat ik net zolang in het ziekenhuis zou blijven tot dat ik met mijn twee kinderen naar huis kon gaan. `Ik ga niet` ze schudde haar hoofd `Dat kan ik begrijpen maar we hebben bedden te kort dus we moeten u verplichten om naar huis te gaan` ik knikte ja maar ik dacht nee. `Waar is ibrahim?` en ik keek haar vragend aan. `Die is bij jullie zoontje, al heel de nacht trouwens.` `Wie heeft haar dan een flesje gegeven vannacht?` de verpleegster glimlacht vriendelijk. `Hij heeft haar meegenomen en heeft met haar in zijn armen daar gezeten en heeft haar net een uurtje geleden terug gelegd.` ontroerd van wat ze zij. Stond ik op en tilde mijn kleine meisje uit het bedje. `Zo schatje we gaan even naar je broer en je papa`
Ik opende de deur van de Intensive care en zag Ibrahim met zijn hoofd leunend op de couveuse en met natte wangen naar Steven staren. Hij stond op toen hij mij zag en verborg zijn gezicht in mijn hals. Met mijn ene hand streelde ik over zijn rug en kuste ik zijn gezicht. Hij ging weer zitten en ik kroop op zijn schoot. Hij glimlachte toen Steven zijn handje bewoog en stak zijn vinger in de couveuse. `Geen verandering he?` en ik keek hem aan. Hij schudde zijn hoofd. `Komt nog` mompelde hij.