57.

Oké, ik had dus echt veel aan mijn hoofd. Ik wachtte ongeduldig op Carlisle, Seth liep een extra lange wacht omdat er weer eens een vampier in de buurt was... Serieus, hoeveel waren er hier op de wereld? Bovendien moest hielp ik Emily. Ik woonde al een jaar of twaalf met Seth ergens anders in het reservaat, maar ik was hier vaker dan thuis. Ik was bezorgd om Hope. Ik had geen idee wat er vanmiddag was gebeurd, behalve dat Collin haar naar binnen had gedragen en direct in haar bed had gelegd. Ik was zo'n beetje op het randje van mijn geduld toen de bel eindelijk ging. Ik schoot naar de deur. 'Zusje!'gilde Alice toen ik de deur opende. Behalve zij waren ook Carlisle, Esmé, Nessie, Jake, Bella, Edward en Jasper mee. De enige die miste waren Rose en Emmett. 'Oké, meer dan ik verwachtte, maar... Ik ben zo blij dat jullie er zijn!'gilde ik net zo hard terug. 'Hey Cinthia,'zei Esmé liefdevol terwijl ze me omhelsde. Ik liep naar de woonkamer. 'Waar is Hope?'vroeg Carlisle. 'Boven,'zei ik. Hij en Edward stonden op en liepen naar boven.

'Wat is er met haar?'vroeg ik toen Carlisle weer beneden kwam. 'Nou, er is niks aan de hand, behalve dat ze snel in een wolf zal veranderen. Maar er is ook iets vreemds. Er zitten striemen op haar hals, alsof iemand heeft geprobeerd haar te vermoorden.'Ik schrok. 'Hoe kan dat? Collin zei dat er niemand was toen hij haar vond bij de kliffen...'Dit was echt creapy.