I am back

‘’Ik ben blij dat je weer thuis bent Yuki ‘’ ik keek licht ongeïnteresseerd naar mijn vader en mompelde wat terug. ‘’ Het zal wel.’’ Mijn vader zuchtte en zette zijn koffie op zijn bureau. ‘’Het was voor je eigen bestwil Yuki, je moeder is ook naar die scholen geweest en was een mooie geweldige vrouw’’. Ik keek mijn vader nog steeds emotieloos aan en knikte. ‘’ Het zal wel vader, wanneer begin ik op ouran high?’’ Vroeg ik hem. ‘’ Morgen, ik heb 2 uniformen voor je, een voor jongens en een voor meisjes kijk maar welke je het beste vindt ‘’ Antwoordde hij schaapachtig. En dat zijn de gesprekken die ik altijd met mijn vader heb, niet meer en niet minder. We hebben nooit echt veel gepraat, als ik me depressief voelde ging ik naar honey-kun, of naar mama. Maar mama is 7 jaar geleden overleden en nog steeds ben ik er niet overheen.

Ik verliet mijn vaders kantoor en liep naar mijn eigen kamer toe , ik ben terug maar nog steeds niet blij of gelukkig. Ik hoop dat het gevoel snel terug komt. Als ik in mijn kamer kom zie ik de 2 uniformen op bed liggen, de gele jurk is afschuwelijk en het jongens uniform gaat wel. Mijn moeder was een grote en beroemd mode ontwerper en heeft me vroeger hier en daar war dingetjes geleerd.
Ik zoek in mijn klerenkast en zie een zwart plooi rokje. Ik haal de broek van het jongens uniform weg en ik plaats het rokje eronder. ‘’ Beter ‘’ mompel ik in mezelf. Ik grinnik en gooi de lelijke gele jurk op de grond en gooi mezelf op bed. Ik hoop dat morgen een leuke dag word, ik kan niet wachten om honey-kun weer te zien en mori-san. En na een paar minuten viel ik rustig in slaap.