31 - Sakura's Betrayal.

'Sa-Sakura?' zei ik in shock. Ze keek dwars door me heen. Alsof ze me net niet eens had geslagen. Ze liep naar Nathan toe. 'Wat moet ik nu met hem?' spottend keek ze mijn kant op. 'Dump hem maar ergens waar niemand hem kan vinden. We hebben hem nog nodig. En ik denk niet dat jij hem graag kwijt wil.' Miaka deinsde achteruit. Ze was bang. Ik kon het voelen. Sasuke stond aan de grond genageld. Hij kon niets doen. Mijn hoofd deed zeer en ik bloedde. Het vloeide langs mijn nek naar het dak. Sakura bond mijn handen vast en liet me even liggen. 'Sasuke,' zei ik zacht en hij keek naar mij. 'Haal Miaka hier weg.' Hij knikte kort. En ik keek naar Miaka. Haar vleugels werden klein en langzamerhand waren ze verdwenen. Sakura schonk haar aandacht aan mij. Ze tilde me op. Nathan was afgeleid door haar en Sasuke greep zijn kans. Hij pakte Miaka's arm beet en sleurde haar mee. Nathan keek woest naar mij en sloeg me zo hard dat alles zwart werd.

Langzaam open ik mijn ogen. Ik zie tralies om me heen. Het is vaag, maar volgens mij zag ik nog iemand aan de andere kan van de kooi zitten. Ik probeerde te gaan zitten. Het ging moeizaam vanwege de pijn. Ik stond langzaam op. Ik moest eruit zien te komen. Ik pakte de tralies vast en ik kreeg een harde schok. 'Doe geen moeite.' hoorde ik. 'Ik heb het al duizend keer geprobeerd.' ik keek eens goed naar de gedaante. 'Kiba! Akamaru!' zei ik verrast. 'Hoe komen jullie hier?' Kiba stond op en Akamaru volgde zijn voorbeeld. 'Één woord: Sakura. Dat mens sloeg me ineens neer. En voor ik het wist lag ik hier met Akamaru.' Vol met ongeloof keek ik hem aan. 'Wat is er toch met haar aan de hand.' Ik liet me op de grond zakken. 'Geen idee, maar het is niet positief.'