(hoofdstuk 9)

Kiro en James zijn terug naar school gelopen en hebben na een tijd zoeken eindelijk het kluisje van Viev gevonden. Ze maken het open en zien…. Niets.
‘Er ligt helemaal niks in haar kluisje!’ roept Kiro verbaast. ‘ze wilden ons gewoon weg hebben!’ Roept James boos. ‘nou lekker dan.’ Boos gaan de twee jongens terug, maar de rest is niet meer in het park. ‘zijn ze nou gewoon zonder ons weg??’ Gilt James. ‘blijkbaar.’ Mompelt Kiro. ‘GVD idioten!’ ‘vind je het zo erg om met mij alleen te zijn?’ Vraagt Kiro. ‘natuurlijk niet.’ Mompelt James. Kiro kijkt hem even aan en loopt dan weg. ‘Kiro wacht nou!’ hij draait zich weer om. James loopt op hem af en Kiro doet steeds een stapje achteruit. ‘pas op!’ James slaat zijn armen om Kiro’s middel. Bijna was hij in de vijver gevallen. Kiro kijkt hem met grote ogen aan. Voorzichtig gaat hij op zijn tenen staan en drukt dan zijn lippen op die van James. Overdonderd zoent hij terug. Een lange zoen volgt tot James plotseling terugtrekt en Kiro los laat. Kiro valt achterover de vijver in en in een poging om zich ergens aan vast te grijpen trekt hij James mee. Proestend komen ze boven. ‘BAH Kiro!’ James plukt een vis uit zijn haar en gooit het beestje terug. ‘jij liet me los!’ Bromt hij boos. ‘omdat jij me zoende!’ ‘dat was dan wel een late reactie! We zoende al minstens 5 minuten.’ James rolt met zijn ogen en klimt uit de vijver. ‘help me?’ piept Kiro zacht. James steekt zijn hand uit en dankbaar neemt de kabouter die aan. Voor de tweede keer vandaag staan ze dicht tegen elkaar aan. ‘niemand mag dit te weten komen, oké??’ Zegt James. ‘ik houd mijn mond. Ik vind je toch niet leuk.’ Mompelt Kiro. ‘mooi anders maak ik nooit kans bij Tasje.’ Zegt James blij. ‘laten we droge kleren aan gaan trekken.’ De twee jongens gaan naar huis