106°

Tagas had de hele vliegreis bij het raam gekeken en naar buiten gestaard. Graag had ik naast hem willen zitten, maar door het licht kon dat niet. Tagas schitterde wel, maar niet veel. Renesmee en Jacob zaten naast hem en Santiago en ik zaten in de middelste rij van het vliegtuig. Toen we aan kwam in Port Angeles regende het, gelukkig. Met zijn alle renden we naar Forks toe. Renesmee en Jacob wisten waar het oude huis van de Cullens was, daar zouden we de komende twee weken blijven. Het huis leek precies op het huis in Engeland, op sommige details na. Maar ik bleef de stijl prachtig vinden. ‘Gaan jullie ooit nog terug?’ vroeg ik. Renesmee knikte. ‘Waarschijnlijk wel, over een eeuw ofzo.’ Vertelde ze. Ik grinnikte, een eeuw. ‘Maar wij gaan even naar La Push.’ Zei ze. Ik keek haar vragend aan. ‘Jake’s vader woont er en zijn roedel.’ Ik knikte. Ik wist alleen dat we niet over de ‘grens’ mochten ofzo, daar kon ik me wel aanhouden. ‘We nemen ze wel mee terug, Seth wil jullie waarschijnlijk wel ontmoeten, hij is de enige die nooit problemen heeft gehad met.. jullie.’ Zei Jacob. Ik knikte. Ze stonken dan wel maar, hoe meer zielen, hoe meer vreugd zeg ik altijd. En ik kan ook wel wat vrienden gebruiken, die Seth klinkt wel aardig. Renesmee en Jacob renden naar buiten. Ik keek naar Tagas en zuchtte, hij was in twee dagen al weer zo veel gegroeid. Hij leek nu minstens zeven. Maar volgens Carlisle zou het vanaf dat hij eruit zag als tien langzaam gaan. Dan kon ik nog even genieten van zijn opgroeien, ook al is dat zijn pubertijd.