001

"Mevrouw Dawson! Kan jij het nog een keer herhalen?" Ik keek een beetje dromerig op van mijn schrift. Waarom moesten die leraren je altijd storen terwijl je de perfecte dagdroom hebt? Ik zuchtte. "Nee precies. Dacht ik al. Bij de les blijven mevrouw Dawson!" riep de leraar nijdig. Ik keek weer naar mijn schrift en voelde hoe mijn gezicht rood werd. Ik hield hier totaal niet van. In de belangstelling staan. Bah. "Dus, jullie schrijven de wiskunde toets voor aanstaande maandag in je agenda op, en niemand zal een probleem hebben". Ik pakte mijn tas en stopte mijn boeken erin. Niet gauw later ging de bel en ik zag hoe iedereen naar buiten stormde. Ik sjokte er een beetje achteraan. Ik liep naar mijn vaste plek in de aula en plofte op de eerste stoel die ik zag. Ik pakte het tekenblok uit mijn tas en deed mijn oordopjes in. Tekenen was mijn liefde. Naast piano spelen en schrijven. Heerlijk vond ik het om gewoon je fantasie te laten gaan, en even nergens aan denken. Ik zette mijn potlood op het papier en begon heel licht te schetsen. Ik hoorde door mijn muziek een luid gejoel in de aula en ik keek van mijn tekenblok op. Verbaasd keek ik recht in het gezicht van Cara. "Oh hey!" riep ik vrolijk terwijl ik mijn oortjes uit mijn oren haalde. Cara was mijn beste vriendin. We kende elkaar al sinds de 1e. Ik zag hoe Lindsay er ook bij kwam staan. Lindsay kon ik ook al vanaf de 1e. We waren altijd met z'n drieën te vinden. Ze pakte allebei en stoel en gingen zitten. "Oh wauw! Wat is die tekening mooi!" riep Lindsay vrolijk terwijl ze het blok van mijn schoot pakte. Ik kreeg een lichte kleur op mijn wangen. "Thanks." "Hey ehm.. Even over zaterdag" begon Cara. "Ik kan niet afspreken. Er is wat tussendoor gekomen." zei Cara terwijl ze Lindsay aan keek. "Kan jij ook al niet? Ik ook niet.." zei Lindsay spijtig terwijl ze het tekenblok terug gaf. "Oh eh.. Dat maakt niet uit. Andere keer?" stamelde ik met een lach. Ze knikte beide. "We moeten zo naar onze les. We zien elkaar morgen nog wel toch?" Ik knikte. Ik keek Cara en Lindsay na. Wel jammer van zaterdag. We hadden net een heel plan opgesteld om die leuke jongen te gaan bezoeken bij de voetbal en daarna logeren bij mij thuis. Ik deed mijn oordopjes weer in en pakte mijn potlood. Ach, waar maak ik eigenlijk een probleem van. Het zou gewoon verzet worden. Ze konden beide niet. En het was misschien wel goed ook aangezien we die maandag daarna een wiskunde proefwerk zouden krijgen. Leren voor mijn leven dus. Ik zag mensen opstaan en ik wist al snel dat de bel was gegaan. Ik stopte alles in mijn tas en liep naar het frans lokaal. Uiteraard moesten we nog ruim 10 minuten wachten totdat de lerares kwam aanlopen. "Wedden? 'Sorry, sleutel van het lokaal vergeten'." mompelde een jongen. We gingen aan de kant zodat de lerares er langs kon. "Sorry, sleutel van het lokaal vergeten" zei ze terwijl ze dommig haar hoofd schudde. Ik schoot in de lach en liep het lokaal binnen. Ik liep naar mijn vaste plek en ging zitten. "Bonjour" begon de lerares. "Boshoer.." fluisterde weer dezelfde jongen achter me en ik schoot in de lach. Ik draaide me om en hij keek me grijnzend aan. Het was 1 van de leukste klassen die ik ooit heb gehad. We zaten pas 3 weken op school maar je kon nu al merken dat iedereen elkaar wel aardig vond. Altijd een fijn gevoel. Ik draaide me weer recht en keek naar het bord. Daar stonden inmiddels al talloze franse woorden waar ik de betekenis niet eens van kon gokken. "BAS! LET NOU TOCH EENS OP!" schreeuwde de lerares nijdig. De lerares kon nooit klassen in bedwang houden. Ik had haar in de 1e en geloof me, ze is 1 grote stress-bom. Ze wierp een vuile blik op Bas die in de lach schoot. Ik begreep hem. Ze had rood haar, paarse trui en een broek aan die van haar grootmoeder geweest had kunnen zijn. "BAS! ERUIT! NU!" schreeuwde de lerares terwijl ze rood van woede werd. Oh jongens, jongens, jongens.. wat hield ik hier toch van! Je hoorde mensen gniffelen en Bas liep stoer de klas uit. "Man man man wat een probleem kind.." zuchtte de lerares. Ze ging weer verder met haar les. Wat was ik blij toen eindelijk dat geluid van de schoolbel ging. Alleen nog engels en aardrijkskunde overleven. Ik sjokte naar het volgende lokaal en niet veel later zat ik alweer thuis op de bank. Ik stond op en liep naar de koelkast om drinken te pakken. Ik schonk het in en liep naar boven. Daar ging ik achter mijn bureau zitten met mijn huiswerk en deed mijn muziek aan. Ik keek uit het raam. Huh? Ik zag Lindsay en Cara samen met nog meer mensen daar staan. Omg! Nee! Wat doen ze? Hebben ze serieus een sigaret in hun handen? Ik stond op en liep naar het raam. Ik keek nog een keer en voelde een kleine steek in mijn buik. Waarom deden ze dit? Wie waren die andere mensen? Ik bleef kijken. Dit was niet te geloven.

~~~~~~~~

Mijn eerste deel Hoop dat het in de smaak valt ondanks het geen fanfict is
Dankje voor beide abbo's <3333