Stupid Joe (part two)

Toen we er eindelijk waren –ook al was het maar 5 min rijden, maar wij deden er langer over omdat Nick het schakelen niet snapte- parkeerde we de auto en liepen naar binnen waar ik meteen een rolstoel voor Joe haalde.
Sommige mensen keken ons aan, ik kon hun gedachten bijna horen:
Zijn dat niet de Jonas Brothers?! Dus is dat dan de mystery girl?!
We liepen naar de balie waar ik een heel verhaal begon in het Nederlands.
We werden meteen geholpen.
‘’Hallo, wat is er aan de hand?’’ begon de verpleger.
‘’Hallo, ik vertel het even want zij kunnen geen Nederlands…’’ zei ik.
‘’Dat is goed, vertel maar wat er gebeurt is…’’
‘’Joe, de jongen in de rolstoel, struikelde en kwam verkeerd op zijn been neer en we denken dat er iets gebroken is…’’
Ik wilde niet vertellen dat Joe –weer- iets doms had gedaan dus ik maakte er maar struikelen van…
‘’Oké, ik zal er even naar kijken.’’
Hij onderzocht het en maakte foto’s.
‘’Het ziet er niet goed uit voor Joe moet ik helaas mededelen, we weten nog niet precies wat er met hem aan de hand is dus het is beter als we er een dokter bij halen… maar dat kan morgen pas…’’ zei de verpleger na een half uur onderzoeken.
‘’Morgen?!’’ zei ik bezorgd en keek van de verpleger naar de jongens.
Toen ze mijn blik zagen werden ze gelijk ook bezorgd en wilden weten wat de verpleger allemaal vertelde.
‘’They don’t know what’s wrong with your leg, they’ll examine it tomorrow…’’ zei ik.
‘’Ik denk dat het beter is als hij een nachtje blijft…’’ zei de verpleger.
‘’Maar morgen is hun laatste dag in Nederland…’’ zei ik zuchtend.
‘’Ik denk dat dat het beste is want dan kunnen we hem vroeg helpen.’’ zei de verpleger.
‘’He says you have to stay here ‘till tomorrow…’’ legde ik uit aan de jongens.
‘’Ik wijs jullie de kamer…’’ zei hij en hield de deur open zodat we eruit konden.
Toen Joe naar zijn kamer was gebracht, gingen Nick en ik terug om bij mij wat kleren te halen.
Hun hotel was in Rotterdam dus dat was te ver.
Toen we terugkwamen met een joggingbroek lag Joe in bed tv te kijken (luilak!).
‘’Hey! We brought you some clothes…’’ zei ik terwijl ik naar hem toe liep.
‘’Hey! Thanks! Can you help me to come out of the bed, they said I mustn’t move much!’’ zei hij blozend.
O wat was hij gemeen! Hij ging natuurlijk gebruik maken van de situatie… en dan moest ik hem gaan bedienen zeker?!
Ik hielp hem het bed uit en ondersteunde hem zodat hij recht bleef staan.
‘’Put it on!’’ zei Nick en gooide de joggingbroek naar zijn broer.
Hij keek me aan en grijnsde.
‘’O no! I’m not going to help you with put your pants on!’’ zei ik lachend en keek toen naar Nick en zette mijn lieve glimlach op om hem over te halen.
‘’Alright! I’ll do it!’’ zei hij lachend en kwam zijn broer ondersteunen. ‘’But… Can you call Kevin? I think he’s worried…’’
‘’Ofcourse!’’ zei ik en pakte meteen de telefoon terwijl ik naar de gang liep zodat de jongens de deur dicht konden doen en Joe zich om kon kleden.
‘’Hi Kevin! It’s me… Demi!’’ zei ik en liep heen en weer door de gang.
‘’Oh hi, how are you doing?’’ zei hij vrolijk terug.
‘’Not so good… Joe is in the hospital… The nurse thinks he broke his leg… And he has to stay here for the night so a docter can examine him tomorrow… But he’s alright!’’
‘’Oh. Well I could have expect it from Joe… Where is it?’’
Ik gaf het adres en hij had gezegd dat hij er meteen aankwam.
‘’Can I come in?’’ vroeg ik nadat ik op de deur had geklopt en had mijn oor tegen de deur gelegd om het beter te horen.
‘’Yeah, sure!’’ zei Nick.
Ik wilde net de deur opendoen toen Nick dat al deed.
Daar lag hij dan: Joe –of liever gezegd Danger- met een been die ingetapet was (zodat hij hem niet kon bewegen), tv te kijken alsof er niks gebeurt was en met een domme grijns op zijn gezicht omdat hij dit waarschijnlijk leuk vond…
Ik ging op het extra bed naast hem zitten terwijl Nick Joe’s been optilde en er een kussen onder legde.
Ik keek naar de tv en zag dat Joe de Tv Kantine op had staan.
‘’Really Joe? You don’t even know what they’re saying!’’ zei ik hoofdschuddend terwijl ik een gebaar naar de tv maakte.
Hij bleef naar de tv kijken en gaf antwoord:
‘’I know… But I think it’s funny!’’ zei Joe met een domme grijns op zijn gezicht.
‘’I brought my laptop in case you’re bored… But you’re not…’’ zei ik lachend.
‘’Do you have wi-fi?’’ zei hij opeens geïnteresseerd.
‘’Maybe… I don’t know…’’
Ik gaf hem de laptop en plofte weer op het bed waar Nick ook was gaan zitten.
‘’Like you’re picture! Haha!’’ zei hij lachend.
‘’O no!’’ zei ik en schaamde me kapot ik verborg mijn hoofd in mijn handen.
Joe draaide het beeldscherm richting ons zodat Nick hem ook kon zien.
Het was een achtergrond van Nick.
Nick vond het leuk en sloeg zijn arm lachend om me heen.
Op dat moment ging mijn telefoon:
Hey what’s up? this is Joe Jonas
I’m stuck inside your phone, please let me out.
Please answer the phone.
ANSWER THE PHONE!!!
Joe keek me met grote ogen aan en lag toen helemaal dubbel.
‘’Yeah?’’
‘’Hi it’s me Kevin! I’m standing before the hospital, wich room are you?’’
‘’Wait I’ll come down!’’ zei ik, hing op en liep naar beneden.
‘’Hi! Long time ago!’’ zei ik toen ik hem zag en omhelsde hem kort.
‘’Yeah! Nice to see you again!’’ zei hij lachend.
‘’Only the reason isn’t so nice… But he’s doing fine! He’s using Nick and me as slaves so you’re warned!’’ zei ik lachend.
‘’Thanks!’’ zei hij lachend.
We liepen naar boven en ze lagen allebei languit op bed.
‘’Lazy!!!’’ zei ik en duwde tegen Nick zijn benen zodat hij van het bed afviel.
‘’So do you’ve got wi-fi?’’ vroeg ik aan Joe die heel geïnteresseerd naar mijn laptop staarde.
‘’I don’t know… I didn’t look for it yet!’’ zei hij.
‘’What are you doing then?’’ vroeg ik nieuwsgierig.
Ik kon niet kijken want Nick had me stevig vastgepakt omdat ik hem van het bed af had geduwd.
‘’I’m looking at some pictures…’’ zei hij lachend en keek me plagerig aan.
O nee! Hij zat vast en zeker mijn Jonasfoto’s te kijken! O help!
‘’Nooo!’’ zei ik en ging op het bed liggen en verborg mijn hoofd in het kussen.
Nick had me nog steeds vast dus werd meegetrokken en lag opeens boven op me.
‘’O I’m sorry!’’ zei hij blozend, ging snel rechtop zitten en keek snel de andere kant op.
‘’It’s okay! But Joe looking at my pictures is NOT okay!’’ zei ik en stond op om de laptop af te pakken.
Hij was naar ZIJN map aan het kijken, hij keek naar foto’s van zichzelf!
‘’Don’t you think I’m a creepy fan right now?’’ vroeg ik lachend.
‘’Yeah! But I already knew that!’’ zei hij plagerig en prikte in mijn buik.
‘’I can’t believe I’m a fan of such an annoying guy!’’ zei ik plagerig terug, pakte mijn laptop en stak mijn tong uit.
Hij negeerde mijn opmerking volledig en ging verder met praten:
‘’So you like Taylor too?’’ zei hij uitdagend.
Op dat moment draaide Nick zijn hoofd.
‘’Yeah! Why not? I’m a huge fan…’’ zei ik zacht.
‘’You’ve got a lot of pictures of him!’’ zei Joe en keek naar Nick.
‘’Yeah. What’s wrong with that?!’’
‘’Well I don’t know!’’ zei hij lachend en gaf een knipoog. ‘’But he really likes you too… He nags that you don’t call him, it’s very annoying!’’
Nick schraapte zijn keel om een einde aan dit rare gesprek te maken.
Dus Taylor wilde dat ik hem belde?!
Kevin ging na een tijdje weer weg want hij ging naar Danielle, met Joe ging het toch goed en wij waren bij hem dus hij vond het niet erg om weg te gaan.
Joe was om twee uur ’s nachts –eindelijk- in slaap gevallen, ik dacht dat hij nooit meer zou stoppen!
Hij had heel de nacht liggen praten omdat hij zich verveelde.
Hij was ook veel te hyper en was in staat om een marathon uit te hinkelen… (ik had hem nooit koffie moeten geven).
Ik had tegen mijn ouders gezegd dat ik hier bleef slapen en dat vonden ze niet erg.
Nick lag op het extra bed en ik lag naast hem met mijn hoofd op zijn buik.
Na een tijdje praten vielen wij ook in slaap.
I am soo awesome!
Ik werd wakker door de smstoon van mijn telefoon en zag dat ik een smsje van Kevin had:
Hi, sorry for the early message but we have to be at the airport at 5 p.m.
How is Joe doing?
See ya later!
Ik stuurde meteen een smsje terug:
Hi, everything is alright here!
Joe and Nick are still asleep, but I’ll give them the message…

See ya!