Intruder in the house/stupid Joe.

Demi

Ik parkeerde mijn fiets voor de bowlingbaan en deed hem op slot.
Ik zag Nick bij de ingang staan en toen we oogcontact maakten begonnen we allebei te glimlachen.
‘’Hi!’’ zei ik en omhelsde Nick.
‘’Hey!’’ zei hij.
Ik gaf Lenneke en Joe ook een knuffel, die hand in hand aan kwamen lopen.
We liepen naar binnen en hadden een bowlingbaan in het aparte gedeelte zodat we niet zo opvielen.
Lenneke en ik hadden een zonnebril op en een pet op zodat we nog steeds onherkenbaar waren.
Ik was natuurlijk weer net zo slecht als altijd, Lenneke was beter en Joe en Nick waren gewoon zo goed dat het eng was.
Nick gooide weer eens een strike en keek me grijnzend aan.
Ik keek hem boos terug maar kon het niet helpen dat ik moest lachen.
Hij kwam naast me zitten en sloeg zijn arm om mijn middel en trok me dichter tegen hem aan.
Nadat we klaar waren gingen we naar mijn huis en bestelden pizza.
We lagen languit op de bank beneden want mijn ouders en zus waren niet thuis.
Nick dronk voor de verandering geen cola (om mij blij te houden) en lag dicht tegen me aan.
We hadden de tv op TMF aangezet maar niemand leek echt te kijken.
‘’Gotta go guys!’’ zei Lenneke zuchtend nadat ze haar sms-toon hoorde en haar telefoon had gepakt.
‘’Bye!’’ zeiden Nick en ik tegelijk waarna we in een deuk lagen.
Joe liep nog even mee –om haar uit te zwaaien… zegt hij- en kwam pas na een paar minuten terug.
Ik had inmiddels mijn hoofd op Nick’s schouder gelegd, Joe plofte weer neer op de bank en begon te zappen.
We zaten wat domme programma’s te kijken en waren helemaal stil, totdat de deurbel ging.
Joe stond op om open te doen maar keek me toen aan.
‘’I’ll get it!’’ zei ik tegen hem, schudde Nick’s arm van me af en stond op.
Ik deed de deur open en schrok me kapot; er stonden heel veel meisjes voor de deur met Jonas-posters in hun handen.
‘’Wat is er aan de hand?’’ vroeg ik en ik probeerde niet zenuwachtig.
‘’We weten dat de Jonas Brothers hier zijn!’’ zei een jaloers meisje die vooraan stond.
‘’Uhm…’’ zei ik zogenaamd verward. ‘’Geloof me ik zou willen dat ze hier waren! Maar die droom is niet uitgekomen en voor jullie nu dus ook niet!’’
Ik begon geïrriteerd te raken toen ze begonnen te fluisteren over dat ik loog.
‘’Mag ik nu weer naar binnen? Ik zat een film te kijken…’’ zei ik zuchtend.
Voor ze antwoord konden geven smeet ik de deur dicht en liep ‘rustig’ weg.
Maar toen ik wist dat ze me niet meer konden zien rende ik naar de jongens toe.
‘’There are a lot of fans outside!’’ zei ik hyperventilerend. ‘’They know that you are here!’’
‘’Just calm down!’’ zei Nick en legde zijn arm om mijn schouder en trok me dichter tegen hem aan.
Ik zag dat de jongens ook gestrest raakten maar ze wilden het niet laten merken.
‘’Maybe they will go away after we took a picture?’’ overwoog Joe terwijl hij door de woonkamer ijsbeerde.
‘’But now they know that I’m the mystery girl!’’ zei ik gestrest en hyperventilerend.
‘’Calm down…’’ zei Nick sussend terwijl hij me nog steviger tegen zich aan drukte.
‘’We have to come up with a plan!’’ zei ik terwijl ik mijn ademhaling probeerde te controleren.
Joe begon steeds sneller te lopen en werd behoorlijk gestrest.
‘’Joe knock it off!’’ zei Nick geïrriteerd.
‘’Sorry’’ zei hij zacht.
‘’It’s okay! We’re all stressed!’’ zei ik.
Joe plofte neer op de bank en zuchtte.
Ik stond op om te kijken of ze al weg waren gegaan.
Ik zag dat ze nog steeds voor de deur stonden, verzamelde de moed en opende de deur met een zucht.
‘’Jullie kunnen hier wel blijven staan maar daar schiet je niks mee op, want ze zijn hier niet! Dus jullie hebben een keuze: Of je blijft hier heel de nacht staan om op ze te wachten, maar dan kan je lang wachten want ze zijn hier niet! Of je gaat nu naar huis en wacht tot je ze op het concert écht kan zien, wat de kans is heel klein dat ze hier zijn… Want wat moeten ze nou van mij?!’’ zei ik en beet op mijn lip om de tranen te bedwingen.
Ik sloeg de deur hard dicht precies op het moment dat de tranen kwamen.
Ik leunde tegen de deur en huilde, –zacht, want ik wilde niet dat Nick me zou horen en me zo zou zien- Nick stak voorzichtig zijn hoofd om de hoek en toen hij me zag huilen kwam hij gewoon naar me toe lopen.
De fans maakte hem niet meer uit, hij wilde me troosten want hij hield er niet van als ik moest huilen.
Ik hoorde de fans buiten gillen maar het boeide ons niets meer.
Nick gaf me een knuffel en op dat moment werden de fans stil.
Ze hadden een klap in hun gezicht gehad, ZIJ wilden natuurlijk op mijn plek staan en waren opeens jaloers, geïrriteerd, verdrietig of boos.
Sommigen liepen door stomheid geslagen weg en sommigen bleven staan.
Opeens hoorde ik Joe een raar geluid maken.
‘’How did you get in here?!’’ zei hij nerveus en deed een paar stappen achteruit.
We liepen snel naar hem toe en zagen een meisje staan.
‘’Trough the window…’’ zei ze trots.
‘’Wil je alsjeblieft weggaan? Dit is al een moeilijk moment voor ons…’’ vroeg ik zacht.
‘’Nee, hier heb ik altijd al van gedroomd! Dus ik ga heus niet zomaar weg!’’ snauwde ze naar me.
‘’Hey calm down you!’’ zei Nick boos terwijl hij mijn arm beetpakte en me naar achteren trok.
‘’Als we je nou op de foto met hun laten, ga je dan weg?’’ vroeg ik.
‘’Misschien… Misschien ook niet…’’ zei ze met een uitdagend lachje.
‘’Maybe she’ll go away after a picture with you guys…’’ vertaalde ik zuchtend.
Ze gingen met haar op de foto en gaven haar nog een knuffel, zodat ze sneller weg zou gaan.
‘’Kan je nu weggaan?’’ zei ik geïrriteerd.
‘’Nou, ik vond het eigenlijk wel gezellig…’’ zei ze uitdagend.
Nu begon ik echt behoorlijk boos te worden en liep naar de gang.
‘’Kan je even komen? Ik wil wat tegen je zeggen…’’ vroeg ik boos.
Ze liep lachend achter me aan, alsof dit zo leuk was?!
‘’Luister! Je kan nu zelf weggaan of ik smijt je eruit… Wat is je keuze?’’ vroeg ik boos.
‘’En wat als ik nou niet weg wil?!’’ snauwde ze me toe.
Ik deed de deur open, maar toen ze niet wegging duwde ik haar naar buiten waarbij ze struikelde en op de gronde viel.
‘’Au! Bitch! Mijn pols!’’ zei ze terwijl ze haar rechterarm beetpakte.
Mijn adem stokte van schrik en ik staarde haar met open ogen aan.
‘’Wacht maar! Ik pak jou later nog wel!’’ zei ze boos toen ze weg liep.
Ik deed de deur dicht en plofte weer neer op de bank.
‘’It isn’t your fault! You warned her!’’ zei Joe.
‘’Yes I know…’’ zei ik zuchtend. ‘’But what were you guys doing yesterday… You said you couldn’t come…?’’
‘’Well… We…’’ begon Nick.
‘’Nick was helping me with my new move… Do you want to see it?’’ zei Joe.
‘’Sure, why not?!’’ zei ik verbaasd.
Hij sprong op de bank.
‘’Wait! What are you going to do?’’ vroeg ik bezorgd.
‘’I’m going to jump into a split!’’ zei hij stoer.
‘’Joe don’t do it! You’ll get hurt!’’
Natuurlijk luisterde hij niet en sprong van de bank waarbij ik een keiharde bonk op de vloer hoorde.
‘’Oh oh! This isn’t good!’’ schreeuwde hij.
‘’What happend?’’ vroeg ik terwijl ik snel bij hem ging zitten.
‘’I fell on my leg… I think I broke something…’’ zei hij terwijl zijn gezicht vertrok van de pijn.
‘’Why are you always so stupid?!’’ zei Nick hoofdschuddend en aan zijn blik te zijn was hij boos.
‘’We have to go to the hospital!’’ zei ik paniekerig.
‘’I don’t have the car anymore!’’ zei Nick nu ook paniekerig.
‘’Than we’re going with my parents car…’’ zei ik schouderophalend terwijl ik de sleutel pakte.
Nick ondersteunde zijn broer zodat hij makkelijker naar de auto kon hinkelen terwijl ik de deur opendeed.
Joe lag languit op de achterbank terwijl ik naast Nick ging zitten om te schakelen want dat had hij nog nooit gedaan.

Part two=next chapter(A)