47th.

Hailey Kush.

Voorzichtig lig ik hier, op de bank. Mam was gisteren langs gekomen. Ze had me alles verteld, alles, en het deed haar pijn. Ik kon de pijn uit haar ogen lezen, haar liefde voelen. Haar gemis over haar dochter was zo erg, dat het me raakte. Alles wat ze vertelde, deed al de dingen op zijn plek vallen. De moeilijke tijden die zij moeten hebben gehad. Mam en pap, ongelofelijk. En dan ook nog zo klaar staan voor je overgebleven dochter. Ze hebben mij met alle mogelijkheden in leven gehouden. En nu, nu kan het zomaar opeens over zijn. Dat is wat ze me vertelde. Ik zou dood kunnen gaan.
En nu was ik hier, bij Aïsha op de bank. Ik wilde nog zo veel mogelijk leuke dingen doen zolang ik hier de mogelijkheid toe had. Maar ik wist dat dit einde verhaal was. Ik zóu dood kunnen gaan, maar mijn hart vertelde mij anders. Die had de strijd allang verloren en opgegeven. Mijn leven had geen zin meer. Het einde zou komen, vroeg of laat. En nu ik dit wist, was ik zeker van bepaalde dingen die ik moest doen. En bovenal, ik wilde Justin zien. Misschien deed ik nu dramatisch, maar bedenk je goed. Als je weet dat je leven kan stoppen, over kan zijn, zo plots. Dat doet pijn, je weet niet wat je moet doen. Je hebt nergens zekerheid over, en zeker geen verwachtingen. Vandaag gingen we naar een attractie park. Samen met Aïsha, Chaz en Ryan zouden we daarheen gaan. We gingen naar een dichtbij gelegen pretpark, gelukkig. In lang rijden had ik niet zo zin. ‘Kom je?’, vraagt Chaz opgewekt, en komt met zijn hoofd boven mijn gezicht hangen. Vanmiddag zou ik ook gebeld worden, over de mogelijkheden die er zouden zijn. De mogelijkheden om te overleven, zullen we maar zeggen. Maar ergens was ik bang dat hij geen positief nieuws zou brengen. ‘Ja’, glimlach ik en ga recht zitten. Voorzichtig ga ik recht zitten, en ga even gauw met mijn hand door mijn haren heen. Gelukkig had ik me al aangekleed en wat mascara opgedaan, anders was ik helemaal een lopende dode. ‘Schiet op, ouwe sok’, lacht Ryan en pakt mijn arm vast en sleept me richting de auto. Aïsha rijd, in de auto van haar vader, en Ryan en Chaz bevinden zich achterin. Vrolijk druk ik de radio aan, als Aïsha de auto gestart heeft. Nog even gauw kijk ik op mijn telefoon, waarmee ik tegenwoordig dag en nacht met Justin sms. Hij was ontzettend gezellig, en ik snap niet hoe ik hem vergeten kan zijn. Al snel zie ik zijn naam op mijn beeldscherm staan, en open ik zijn sms. “Veel plezier vandaag, you’re strong xJustin”. Het waren maar kleine woorden, maar ze drongen tot me door. Vertelde me dat ik niet op moest geven, zoals ik eerder dacht. Ik ben sterk, ik zal dit kunnen en alles zou goed komen. Maar hoe meer ik hier over nadacht, hoe erger de twijfel toesloeg.

hoi nieuwe abo's. (: