Hundred Seventeen

# Jess

We liggen in de zetel, Joe en ik. De tv staat zachtjes aan op de achtergrond en Joe streelt met zijn hand door mijn haren. ’Heb je het Jenny al verteld? Of Maya?’ vraagt hij na een tijdje. ’Nee ik vond het nogal raar om het aan de telefoon te zeggen aangezien ze met jullie op tournee waren en daarbij ik wou het jou als eerste vertellen’ zeg ik. Ik voel hoe Joe’s kin mijn gezicht raakt wanneer hij knikt. Joe wrijft zachtjes over mijn buik die toch al wel aardig gezwollen is.
’Ben je al naar de gyneacoloog geweest?’ vraagt hij dan plots. Ik heb een afspraak voor morgen.’ ‘Mag ik mee?’ ‘Nee. Natuurlijk, je moet mee. Je bent nog altijd de vader hé! zeg ik lachend. ’Dat hoop ik toch ja’ grapt Joe. ’Haha. Maar ik was aan het denken, ik denk dat we het maar moeten vertellen aan de rest?’ vraag ik. Joe knikt bedachtzaam. ’Mama zal het wel heel erg graag wilen weten’ lacht hij.

De volgende dag staan we bij de grootouders to be voor de deur. Zoals het ondertussen traditie is geworden, komen we hier elke zondag eten. ’Ohh hi Jess, Joe kom binnen!’ zegt Maya. Ze doet een stap opzij en neemt onze jassen aan. Meteen houdt ik mijn armen voor mijn buik. Ik wil nog even wachten tot iedereen er is. ’Jess!’ Jenny komt op me af gerend zodra we de living inlopen en ik zie hoe Joe me vragend aankijkt. Ik kijk snel of iedereen er is en laat dan toe dat Jenny me knuffelt. Meteen laat ze me los en kijkt me met grote ogen aan. ’Iedereen stil! Jess heeft iets te vertellen!’ zegt ze. Ze loopt naar Nick toe en gaat op zijn schoot zitten. ’Wel Joe is er net zoveel bij betrokken als ik hoor’ zeg ik lachend. Ik kijk eens even naar hem en zie hoe hij bemoedigend naar me glimlacht. Ik neem zijn hand vast en kijk iedereen stralend aan. ’We verwachten een kindje.’