Each flower is a soul opening out to nature ~ Part two [Xavi Hernández]

Lynn POV

Ik plukte een bloemetje en staarde voor me uit. Ik wist het zeker, ik wist zeker dat er iemand was. Het papiertje was verdwenen, en ik weet zeker dat het niet door de wind kwam. Ik schoof de net geplukte bloem in mijn haar en staarde voor me uit. Waarom zou de persoon niet gekomen zijn? Bang voor de confrontatie? Bang voor mij? Tranen sprongen in mijn ogen. Ik ben toch geen wreed persoon? Ik ben toch niet zoals Rafael.. Rafael. Langzaam stroomde er een traan over mijn wang.

’Lynn kom alsjeblieft bij me terug.’ Smeekte Rafael. Ik negeerde hem en keek de andere kant op. ‘KIJK NAAR ME ALS IK TEGEN JE PRAAT!’ riep Rafael en hij trok mijn gezicht in zijn richting. ‘Au!’ gilde ik en ik sloeg hem. Iets wat ik beter niet had kunnen doen. ‘Dat was een hele domme actie.’ Siste Rafael en hij kneep heel hard in mijn bovenarmen. ‘Houd je van me?’ zei ik zacht terwijl ik de pijn probeerde te verbijten. ‘Natuurlijk.’ Zei Rafael met een glimlach. ‘Laat mijn armen dan los.’ Zei ik zacht en ik sloot mijn ogen. Ik probeerde de pijn te negeren, een lastige klus. Ik voelde de druk van mijn armen af gaan. ‘Dankje.’ Mompelde ik en ik opende mijn ogen. Ik liep weg van Rafael en hij keek me verbaasd aan. ‘Wat ga je doen?’ vroeg hij geschrokken. ‘Ik ga weg, jij bent niet goed voor mij. Eerst ga je vreemd, daarna doe je me pijn. Duidelijker kan het niet.’ Zei ik en ik liet Rafael met een gebroken blik staan terwijl ik zelf een gebroken hart mee nam.

Ik veegde ruw de tranen van mijn wangen. Ik moet niet meer van hem houden, maar toch doe ik het. En dat terwijl hij zo slecht voor me was. Ik stond op en zuchtte een keer. Ik ben echt alleen. Geen Rafael en geen onbekende persoon. Degene was niet komen opdagen, iets wat ik diep van binnen wel verwacht had..

Xavi Hernández POV

Ik staarde naar haar, zoals altijd. Ik keek naar hoe ze huilde. Altijd waren de tranen aanwezig, elke dag liet ze ze gaan. Waarom? Wat zit er achter? Ik kan er maar op één manier achterkomen, en dat is de tekst van het briefje volgen en naar haar toe gaan. Maar iets in me hield me tegen, alsof het niet verstandig was. Ze stond op, het is nu of nooit. Ik liep zachtjes in haar richting en bleef een meter achter haar stil staan. Ik hoorde haar zuchtten en ze bleef voor zich uit staren. En nu? Wat moet ik doen, moet ik gaan praten of gewoon stil blijven zoals nu. Ineens draaide ze zich om een keek me geschrokken aan. Haar gebroken blik veranderde in een andere blik, een die ik niet kon plaatsen. Ik keek haar recht in haar ogen aan en voelde een raar gevoel in mijn onderbuik. Het gevoel van liefde..

Lynn POV

Ik draaide me om en zag tot mijn verbazing een jongeman staan. Ik keek hem diep in zijn prachtige bruine ogen aan. Ik voelde een raar gevoel in mijn buik, een bekend gevoel. Het gevoel wat ik altijd kreeg wanneer ik Rafael zag, maar dan 1000x erger. Geluk overspoelde me en ik keek hem met een glimlach aan. ‘Je bent toch gekomen.’ Zei ik met een glimlach. ‘Je ogen, ze stralen eindelijk.’ Zei hij en hij keek me lachend aan. ‘Één keer raden hoe dat komt.’ Zei ik met een glimlach en ik pakte zijn hand vast. ‘Je bent een speciaal meisje…’ zei hij. ‘Lynn. ’Vulde ik aan. ‘Lynn. Mooie naam. Ik ben Xavi.’ Zei hij met een glimlach en hij pakte mijn andere hand vast. Ooit dacht ik dat Rafael en ik het perfecte koppel waren, maar nu weet ik pas echt wat perfectie is. Ik keek Xavi aan en drukte zacht mijn lippen op die van hem. De plaats waar ze toebehoren…