Hoofdstuk 10

‘waar woon je eigenlijk viev?’ ‘hier vlakbij. Een paar straten verder ofzo.’ ‘ik wil je huis zien!’ Roept Sis hyper. ‘kom mee dan.’ Glimlacht ze. ‘vinden Kiro en James ons straks dan nog?’ Vraagt Sanne. ‘pech voor hen. Die zoeken het zelf maar uit.’ Zegt Tasje. ‘schrikken je ouders niet als er opeens een groepje gekken met je mee naar huis komt?’ vraagt Demy. ‘neh, die zijn toch pas laat thuis vanavond.’ ‘zie je ze dan nooit?’ vraagt Shin bezorgd. ‘’s morgens is mijn moeder er meestal nog wel maar mijn vader zie ik bijna nooit.’ Ze lopen een straat in met allemaal grote huizen. ‘hier woon ik.’ Ze blijven staan voor een klein kasteeltje. De anderen kijken met open mond hoe Viev het hek open maakt. ‘kom binnen dan.’ ‘wtf ben je rijk ofzo??’ Vraagt Demy jaloers. ‘ik niet, mijn ouders wel.’ Mompelt ze beschaamd. ‘voel je je nooit eenzaam?’ Vraagt Strify. ‘eigenlijk altijd.’ Zegt ze verlegen. ‘net als ik dus.’ Mompelt hij. ‘zijn jullie allergisch voor dieren? Ik heb er namelijk best veel.’ ‘nee niemand.’ ‘oké gelukkig. Anders had ik ze even in een apart kamertje gezet.’ Een witte wolfachtige hond komt op hen afgerent. ‘heej meisje, ik heb je gemist.’ Viev knuffelt het beest en verstopt haar gezicht in haar vacht. ‘wat een schatje!’ De meiden aaien de hond allemaal. ‘kom naar binnen!’ VieV rent vrolijk naar binnen naar een bak midden in de kamer. ‘Muffin! Waar zit je??’ Een rat komt tevoorschijn uit een huisje. Demy gilt. ‘bah vies beest!’ Beledigt kijkt het beestje haar aan en kruipt op de schouder van viev. ‘ze is hartstikke lief hoor! Mijn twee favoriete familieleden. Muffin de rat en Avril mijn hondje.’ Zegt Viev gekwetst. ‘kom, laat ons je kamer zien!’ Zegt Shin vlug voordat er ruzie zou ontstaan. ‘die is helemaal boven op de zolder.’ ‘gewoon de trap op?’ Vraagt Strify. ‘ja, helemaal naar boven. Loop maar alvast ik kom zo.’ Het groepje loopt de 4 trappen op naar boven en komen uit voor een zwarte deur met een Avenged Sevenfold poster er op. ‘zou het hier zijn?’ Vraagt Sis. ‘wie is Avenged Sevenfold?’ Vraagt Romeo. ‘ja, het is hier en A7x is mijn lievelingsband.’ Komt het van binnen. Grijnzend maakt Viev de deur open. ‘kun je vliegen ofzo????’ gilt Tasje. ‘nee hoor. Er zit een lift in dit huis.’ Lacht ze onschuldig. ‘EN JE LAAT ONS LOPEN? GEMEEN KIND!’ Tasje, Sis en Demy springen op haar. ‘HEEEELP!’ gilt ze lachend. ‘wow leuk bed!’ Sanne gaat er op zitten. ‘help iemaaaand ik word vermoord!’ piept viev. ‘ga van haar af jongens.’ Shin trekt Viev onder de andere meiden vandaan. Ze blijft in zijn veilige armen staan en steekt haar tong uit. Romeo en Yu bewonderen intussen haar spelcomputers. ‘willen jullie spelen ofzo jongens?’ ‘JAAAAAA ja ja ja HEEEEL graag.’ Roepen ze enthousiast. ‘zet aan dan idioten. Hoef je niet te vragen hoor.’ ‘YES!’ ze laten zich op de kussens vallen en zetten een playstation aan. ‘die zijn voorlopig stil.’ Lacht Sanne. Viev gaapt en leunt tegen wat zachts aan. De andere 4 meiden schieten in de lach. ‘wat?’ ‘jullie staan daar ongelofelijk schattig.’ ‘huh?’ ‘je staat in Shin’s armen sukkel!’ roept Sis. ‘oh.’ Blozend kijkt ze naast zich recht tegen de borst van Shin aan. Voorzichtig kijkt ze omhoog. ‘sorry.’ Ze gaat snel van hem weg en naast Sanne zitten. ‘hij eet je heus niet op hoor.’ Lacht die. ‘zijn James en Kiro al terug?’ vraagt Tasje. ‘TASJE MIST JAMEEEES!’ roept Sisje vrolijk. ‘HOU JE BEK! JIJ HOUDT VAN STRIFY!’ gilt ze terug. Strify kijkt blozend naar Sis en legt zijn hoofd op haar schouder. ‘wat liefig!’ piept Viev vrolijk. ‘jongens ik moet naar huis.’ Zegt Demy. ‘hoe laat is het dan?’ vraagt Sis. ‘5 uur.’ ‘KUT ik moest al lang thuis zijn!’ ze rent gillend weg. ‘WACHT IK OOK !’ Tasje volgt haar. ‘eh doei?’ lacht Viev. ‘dag Viev tot morgen!’ Sanne knuffelt haar. ‘tot morgen!’ Demy trekt Romeo weg van de spelcomputer en Yu brengt Sanne naar huis. Strify is Sis achter aan gerent dus alleen Shin is nog over. ‘ehm… doei?’ zegt hij verlegen. ‘tot zaterdag?’ antwoord ze verlegen. ‘ik kom je om half zeven ophalen, oké?’ ze knikt. Hij knuffelt haar en houdt haar net wat langer vast dan normaal. Blozend brengt Viev hem naar de deur.

Sanne en Yu zijn inmiddels bij haar huis. ‘moet ik nu wachten tot zaterdag voor ik je weer zie?’ Vraagt Sanne wat teleurgesteld. ‘nee, ik kom je morgen op school ophalen lieverd. ik kan echt geen twee dagen zonder je.’ ‘je bent zo lief.’ ‘weet ik toch.’ Glimlachend drukt hij een kusje op haar lippen. ‘tot morgen dan.’ ‘niet vergeten hoeveel ik van je hou.’ Yu zoent haar nog eens. ‘ik hou ook van jou.’ Met moeite nemen ze afscheid.

Romeo is met Demy meegegaan. Voor haar deur blijven ze staan. ‘ik wil niet dat je weggaat.’ ‘kom hier.’ Romeo trekt haar tegen zich aan en zoent haar. ‘ga mee naar binnen.’ ‘en je ouders dan?’ ‘die vinden het niet erg, kom!’ Ze gaan naar haar kamer en nemen nog lang geen afscheid.

Sis en Strify zijn helemaal naar haar huis gerent en knuffelen elkaar. ‘hé, de volgende keer als er wat is moet je gewoon naar me toekomen en het vertellen, oké? Ik maakte me zorgen om je sukkeltje.’ Zegt Sis. Strify knikt. ‘sorry.’ ‘we gaan wel een keer samen naar haar begraafplaats. Dan kunnen we er bloemen leggen.’ ‘ik vind je lief Sis.’ Na nog een lange knuffel gaat Sis naar binnen en Strify naar zijn eigen huis.