31. Chain with a key

Draco stond voor hun met een nietszeggende blik. Dat vond Olette vaak vervelend, als je in de ogen ziet wat er is kun je er makkelijker mee omgaan. Had zij die pech weer. Ze keek naar haar handen en voelde haar niet op haar gemak. 'Hey.' Zei Draco. 'Euh... Hey.' Zei Blaise. 'Ik ga oké?' Zei ze nog kijkend naar haar handen. Ze liep meteen weg toen ze het had gezegd, op weg naar buiten. Ze bleef doorlopen terwijl ze nog steeds aan haar handen zat te frunniken. Ze had geen idee waarom ze opeens naar buiten wou maar ze wou gewoon weg. Even later voelde ze dat de grond zacht was en liet haar blik op haar handen los en keek naar de grond. Ze was buiten. Ze ging zitten en rekte haarzelf uit. Ze liet zich naar achter glijden en voelde het gras kriebelen in haar nek, dat had ze altijd al fijn gevonden. Ze keek naar de lucht en volgde de wolken. Een paar minuten laten sloot ze haar ogen en dacht na, waarom ging ze weg? Ze wou frisse lucht, ze moest naar buiten zei haar gevoel. Maar waarom zei haar gevoel dat? Ze had geen idee. Ze opende haar ogen weer en zag dat de lucht oranje was. Dat vond ze altijd mooi, de zonsopgang en de zonsondergang. Het zat tussen dag en nacht, licht en donker. Ze kon eraan zien dat de lucht niet alleen donkere en lichte kleuren had, maar ook ongelofelijk mooie kleuren. Ze ging overeind zitten en keek om haar heen, zij was de enige buiten. Het was vast etenstijd, ze had nog steeds geen honger, maar ze moest toch iets eten. Nog heel even. Ze sloot haar ogen weer en dacht na, wat zou ze nu hebben gedaan als ze thuis was? Zou haar vader haar zoals gewoonlijk negeren? En haar moeder, zou zij weer een boos worden omdat ze zo vaak in de tuin zou zitten? Zou ze eigenlijk wel dan in de tuin zitten? Het boeit nu niet wat er zou gebeuren als ze thuis was, ze was nu op school. Maar met kerst ging ze weer naar haar ouders. Zouden ze boos zijn? Waarschijnlijk wel. Ach wat boeide het haar wat haar ouders dachten. Ze opende haar ogen en ging weer rechtop zitten. Ze keek naar de lucht en zag dat het een diepe kleur had. Als ze talent had voor schilderen zou ze dit zeker weten naschilderen. Ze zuchtte en herinnerde zich weer dat ze moest gaan eten. Ze stond op en wankelde even. Toen ze goed stond keek ze naar de grond want ze had zeker weten iets horen vallen. Op de grond lag een ketting met een sleutel eraan. Het zag er oud uit, maar toch was hij in goede staat. Ze pakte hem op en keek om haar heen, wie had dat ding op haar gelegd? Niemand was buiten en niemand was ook maar in de buurt van haar gekomen. Dat wist ze zeker omdat ze een sterk gehoor had en al was ze in slaap gevallen, ze was als ze buiten was een lichtte slaper. Best vreemd eigenlijk. Binnen viel ze als een blok inslaap en kon je haar niet zomaar wakker krijgen. Maar buiten klonk alles scherp in haar oren en al maak je een kleine beweging dan merkt ze het gelijk. Dacht na en besloot de ketting te houden. Ze deed hem om haar nek en deed het onder haar shirt. Wat kon zo'n kettinkje doen? Ze dacht even na en twijfelde of ze hem nou wel of niet om moest houden. Uiteindelijk besloot ze hem toch te houden. Ze keek naar het verboden bos en zag weer dat er iets in het bos zat. Even overwoog ze te gaan, maar toen werd ze bij haar schouders gepakt en opgetild.

Jack is geniaal!!! Anyway... Kudo? Reactie?