Hundred Six

# Joe

Ik voel me langzaam aan misselijk worden van de zenuwen. Zenuwachtig ijsbeer ik door de kamer en om de zoveel minuten werp ik een blik op mijn horloge. Die waarschijnlijk nog nooit zoveel aandacht heeft gekregen als nu. Kevin en Nick zijn beide nog bezig met hun pakken aan te trekken, dus ik ben hier alleen.
’Ik ben even Naomi van het vliegveld afhalen hé’ zegt Kevin die ineens in de deuropening verschijnt. Ik stop even om hem aan te kijken en te knikken. Zodra de deur achter Kevin in het slot valt, begin ik weer de kamer op en af te lopen.
’Zenuwen?’ vraagt Nick die enkele minuten later tevoorschijn komt. ’Niet normaal’ antwoord ik. ’Hoelang is het nog?’ vraagt hij. ’Nog 1 uur, 31 minuten en 25 seconden. Niet dat ik het bijhoudt ofzo’ ‘Vast niet’ reageert hij droog.
Er wordt op de deur geklopt en zo’n 5 seconden later staat mama voor me. ’Ik kan nog altijd niet geloven dat je gaat trouwen’ zegt ze over emotioneel. ’Laat me je eens bekijken’ zegt ze. Ik draai eens even met tegenzin rond en ze zucht zo’n overgelukkige zucht. Haar gezicht straalt gewoon trotsheid uit. ’Ben je al bij Jess geweest?’ vraag ik nieuwsgierig. ’Mis je haar al?’ vraagt ze lachend. Eerlijk? Ja ik mis haar en ik wil haar zien en ik wil met haar trouwen. Blozend knik ik. ’Wel ik ben bij haar geweest, en ze is bijna klaar.’ ‘Hoe ziet ze er uit.’ ‘Zoals anders maar dan mooier.’ Nog mooier? Dat kan gewoon weg niet.

# Jess

’Het is tijd’ zegt Maya nadat ze een blik op de klok heeft geworpen. ’Ben je er klaar voor?’ vraagt Jenny. Ik knik en loop naar de deur. Mijn hand trilt terwijl ik hem uitstrek en de klink naar beneden trek. ’Wacht!’ roept Maya. Ik kijk verschrikt op. ’Joe mag je nog niet zien, ik ga even kijken of de jongens al weg zijn’. Zou ik misschien toch even naar buiten spurten om Joe nog even te kunnen zien?
Maya en Jenny tillen voorzichtig mijn jurk enkele centimeters omhoog zodat ik makkelijker in de auto kan gaan zitten. Ik strijk mijn jurk glad en om te zorgen dat er zo weinig mogelijk kreuken in zitten en dan komen Jenny en Maya er bij. Ze zien er beiden prachtig uit, anders ook natuurlijk, maar in hun jurken en met hun haar zien ze er echt prinsesserig uit. Beiden hebben ze net als mij krullen in hun haren alleen zijn die van hun lichtjes opgestoken. Jenny draagt een lichtroze jurkje dat tot bijna aan haar knieën rijkt met daaronder knalwitte pumps. Maya daarentegen, draagt een heel lichte tint lilla, met daaronder donkere lilla pumps. Ze zijn beide mijn bruidsmeisjes, maar toch wou ik niet dat ze hetzelfde aanhadden. Dat vind ik te gemaakt en zo stom. Daarom hebben we ervoor gekozen dat de jurken dezelfde snit hebben, maar niet dezelfde kleur.