Hundred Two

# Jenny

’Vind je ook niet dat Joe en Jess wel erg lang wegblijven?’ vraagt Maya na een tijdje. ’Tja ze zijn verliefd, wat kan je eraan doen?’ vraag ik schouderophalend. ’Ze van elkaar aftrekken ofzo’ ‘Dan heb je een koevoet nodig’ zeg ik droog. Lachend springt Maya recht en ze loopt naar de deur die leidt naar de woonkamer. ’Ok maak jullie toonbaar ik kom binnen’ roept Maya lachend. Ze wacht even en rukt dan de deur open. ’Joe? Jess?’. Nieuwsgierig volg ik haar en ik zie meteen hoe het raam open staat. ’Ze zijn ontsnapt!’ zeg ik verontwaardigt. ’Typisch, een dag voor hun bruiloft nog wel. Wat moeten wij nu doen?’ ‘We gaan ze zoeken en sleuren ze terug mee naar hier!’ zeg ik vastberaden. ’Ik zal Nick wel bellen’ stelt Maya voor. Ik knik, ookal had ik hem graag zelf gebeld. Gewoon om zijn stem te horen. Is dat raar?
’Hij gaat zoeken met Kevin, Naomi blijft hier voor het geval dat ze terugkomen. Zullen wij dan maar gaan?’. Ik knik en we lopen naar buiten.
’Joe? Jess?!!!!’ roep ik voor de, weet ik veel, 1000ste keer? Mijn stem is schor en ik heb dringend nood aan drinken. Met deze hitte en mijn constant geroep. Ik kijk even rond om en zie dan een klein winkeltje waar ze vast wel water verkopen.
Mhhh, het ziet er een beetje stoffig uit, maar wel gezellig. Ik zoek de winkel af en zie al snel de koelkasten staan. Zodra ik de deur opendoe, slaat de koude lucht me in het gezicht. Ik doe alsof ik naar het water zoek, ookal staat het recht voor me, om wat langer van de koelte te genieten. ’Wat ben je aan het doen?’ hoor ik een bekende stem geamuseerd achter me vragen. Ik grijp snel een flesje water, draai me om en steek het flesje omhoog. ’Ik zocht water’. ’Ahzo’ antwoordt Nick. We lopen samen naar de kassa en nadat ik betaald heb, lopen we naar buiten.
’Waar denk je dat ze zitten?’ vraag ik nadat ik een grote slok water gedronken heb. ’Ergens waar ze het goed hebben en alleen zijn’ zegt Nick. ’Ik kan het hen niet kwalijk nemen eigenlijk’ ‘Nee ik ook niet’. Ik kijk hem even aan en zie hoe hij net wegkijkt. ’Jij zal ook wel graag alleen zijn met je vriendin’ zeg ik nonchalant. ’Eigenlijk, ik heb geen vriendin’ zegt Nick met een rare stem. ’Of toch niet meer’. Ik knik zachtjes, terwijl ik vanbinnen mijn hart vreugdesprongetjes voel maken. ’Jij?’ vraagt Nick dan. ’Nee ik heb geen vriendin’ zeg ik serieus. ’Ooh je bent euhm’ ‘Ik ben euhm wat?’ ‘Je weet wel?’ ‘Nee hoezo?’. Ik voel de lachkriebels al omhoog komen. Nick kijkt me moeilijk aan en zucht. ’Lesbisch’ zegt hij zacht. Ik doe alle moeite van de wereld om mijn lach in te houden. ’Nee ik ben niet lesbisch dat was als grapje bedoelt’ zeg ik en ik geef hem een por in zijn ribben.