Memories part 1

TOEN.

Mijn ouders leken alles mee te hebben.
Mijn vader was al vroeg rijk geworden in de handel van specerijen en katoen.
Op een mooie zomermiddag bracht mijn vader zelf een bestelling naar een van de gegoede gezinnen.
Nadat hij had op de deur had geklopt werd er open gedaan door een jonge vrouw.
Mijn vader was verblind door haar schoonheid en, zoals later bleek, haar zachtaardige natuur.
Mijn moeder was op haar beurt zeer gecharmeerd van de wat onbeholpen maar aantrekkelijke man die de bestelling kwam brengen.
Tijdens hun verlovingstijd en lang daarna werden mijn ouders gezien als het perfecte paar.
Kort na hun huwelijk kochten ze het grote huis met het bijbehorende stuk land waar ik ben opgegroeid.
Ik werd geboren op 18 mei 1821.
Mijn moeder stierf bijna in het kraambed door de zware bevalling en het vele bloedverlies.
Ze overleefde het gelukkig, maar tegen een prijs: ze kon niet nog meer kinderen krijgen.
Mede daardoor werd ik ongelooflijk verwend.
Ik herinner me warme zomers waarin ik in het bos speelden samen met mijn vriendinnen.
Mijn vader die me geduldig dingen leerden zoals dansen of vissen, en mijn moeder die me aanmoedigden veel boeken te lezen om zo mijn eigen mening te vormen.
Hun regels waren simpel: goed gedrag werd beloond, slecht gedrag gestraft.
Eigenschappen zoals brutaliteit of hoogmoedigheid tolereerden ze niet.
Hierdoor voelden ik mij ook nooit beter of specialer dan armere gezinnen.
Er zijn dan ook maar 2 momenten uit mijn mensenleven die wat donkerder gekleurd zijn.
De eerste was toen ik net 14 was geworden.
Mijn vriendinnen waren net weggegaan nadat we hadden geluncht in de tuin, en ik had besloten om even langs mijn vader te gaan.
Wanneer hij thuis was, was hij meestal te vinden in een klein kamertje achterin het huis.
Het was een plek waar hij naartoe ging om zich terug te trekken en te ontspannen.
Toen ik door de lange gang liep die naar de kamer leidde hoorde ik een vreemd geluid dat steeds luider leek te worden naarmate ik verder liep.
Vlak voor de deur van mijn vaders kamer bleef ik aarzelend staan.
Het geluid kwam uit de kamer en leek op onderdrukt gesnik, en ik kon mijn vader horen praten.
'....weet het, maar dit is een belangrijke kans voor haar.
Hij zou haar zoveel kunnen geven.'
Het gesnik stopte en tot mijn verbazing hoorde ik mijn moeders stem reageren.
'Ze is nog maar veertien, ze is veel te jong om al te trouwen.
We kunnen haar dit niet aandoen.'
'Maar......'zei mijn vader.
'Maar wat' onderbrak mijn moeder hem.
Ik kromp ineen bij het horen van de scherpte in haar stem.
Ze was iemand die zelden boos werd, en als ze dat was klonk ze hooguit vermoeid of geïrriteerd.
Ik had haar nog nooit zo woedend meegemaakt.
'Ik weet dat de graaf een goede partij voor haar is, maar ze is te jong.
Ze weet nog niets over een huwelijk of hoe het is om een echtgenote te zijn. Ook zijn haar lessen in de talen en etiquette nog niet klaar. Laat haar in ieder geval haar lessen voltooien.'
Ergens halverwege was mijn moeders stem overgegaan van boos naar smekend, maar ik merkte het nauwelijks.
Ik stond bevroren van angst en afschuw tegen de muur geleund, terwijl het volle besef van wat er zich achter die deur afspeelde tot me doordrong.
Mijn ouders wilden me uithuwelijken!
Nu was dit normaal onder de adel en ook bij rijke burgers kwam dit voor.
Maar ik had er nooit bij stilgestaan dat dit mij ook zou kunnen overkomen.
Onwillekeurig vroeg ik me af welke man belangstelling in mij had getoond, maar ik duwde de gedachte snel van me af.
Ik werd opeens overspoeld door verdriet.
Hoe konden ze me dit aandoen?
Mijn ouders die schijnbaar zoveel van me hielden, gunden me niet eens de vrijheid om zelf een echtgenoot te kiezen.
Natuurlijk, mijn moeder was erop tegen geweest, maar dat was alleen maar omdat ze me nog te onvolwassen vond.
Ik voelde me voor het eerst in mijn leven eenzaam, en ik rende zo stil mogelijk weg naar mijn kamer.
Daar bleef ik de rest van de dag terwijl ik huilde van verdriet en woede.
Toen mijn moeder me kwam halen voor het avondeten zei ik haar dat ik me niet lekker voelde en liever in bed bleef.
Daar stemde ze mee in nadat ze zag hoe bleek ik was.
Over mijn rode opgezwollen ogen zei ze niks.
Die nacht bleven de scenario's die mijn fantasie creëerden door mijn hoofd spelen.
Wat nou als ik met een man moest trouwen die ik nooit had ontmoet of helemaal niet mocht?
Ik deed de hele nacht geen oog dicht
De dagen daarna probeerde ik mijn ouders zoveel mogelijk te ontwijken.
Ik zag hoeveel verdriet dit hun deed, maar ik kon er niks aan doen.
Niet na wat er zich had afgespeeld.
Uiteindelijk hoorde ik niets meer over een verloving of huwelijk, maar de angst bleef.
Het leek wel of de hele gebeurtenis me hardhandig had wakker geschud, en me er op wees dat mijn veilige, vertrouwde leven zo voorbij kon zijn.
Niet veel later werd een van mijn vriendinnen uitgehuwelijkt aan een 12 jaar oudere man die ze nog nooit had gezien, en na hun huwelijk verhuisden ze naar de andere kant van het land.
Dit sterkte mij in mijn idee dat ik nooit van mijn leven uitgehuwelijkt wilde worden.
Dan zou ik nog liever sterven.