Hundred One

# Jess

’Nog één dag’. Maya springt op het bed en kijkt me onderzoekend aan. ’Ben je zenuwachtig?’ ‘Nee’ ‘Zeker?’ ‘Ja’ ‘Jij ben ook geen fun he’ zegt ze en ze trekt een pruillip. ’Let maar niet op haar, ze is een beetje raar’ zeg ik tegen Jenny en ik trek een gezicht, waarna Maya haar tong uitsteekt.
’Wat gaan we vandaag doen?’ vraag ik na een lange stilte. ’Ik weet niet, moet je niet zo’n vrijgezellendag of zo hebben?’ vraagt Jenny nadekend. ’Ja!! Laten we zo’n typische dag doen! Heel erge kleren aantrekken en van die dingen!’ gaat Maya enthousiast verder. ’Om dan de volgende dag zo in de boekjes te staan? Bedankt, maar nee bedankt’ ‘Komaan, ga eens een keer uit de bol! Je trouwt maar één keer he!’ zegt Jenny. ’Als alles meezit natuurlijk’ zegt Maya zacht om vervolgens een klap van mijn kussen te krijgen. ’Hé dat wat een grapje!’. Ze wrijft pijnlijk over haar hoofd en richt zich dan tot Jenny. ’Misschien moeten we haar maar ontvoeren of zo’ stelt ze voor. Ik schud nadrukkelijk mijn hoofd als ik zie hoe Jenny me twijfelend aankijkt. ’Kan ik Jess even lenen?’ vraagt Joe die opeens in de kamer staat. ’Jaaa!’ roep ik en ik spring van het bed af. Ik grijp Joe vast aan zijn arm en sleur hem mee naar de living [ja dat hebben ze in die luxe hotels x’D]. ’Wat is er?’ ‘Ik had een noodgeval’.Geschrokken kijk ik Joe aan. ’Ik moest jou zien’ lacht hij en hij drukt een kus op mijn lippen. ’Mhh, je mag wel meer noodgevallen hebben dan’ mompel ik tussen twee kussen door. ’De jongens willen een vrijgezellendag voor me regelen’ zegt Joe in de twee seconden dat hij zijn lippen van de mijne losmaakt. ’Jenny en Maya ook’ ‘Ik wil niet’ ‘Ik ook niet’ ‘Laten we weglopen’ stelt Joe grijnzend voor. ’Ze vermoorden ons als we dat doen!’ ‘En? We komen deze avond terug’. Ik denk even na en knik dan. ’Maar dan zullen we wel via het raam moeten gaan’ ‘Ok’. Joe loopt naar het raam en schuift het omhoog, hij zwaait zijn ene been over de vensterbank en het andere volgt al snel. ’Kom’ zegt hij gehaast en ik loop naar hem toe.
We rennen in een sneltempo de brandtrappen of en komen uit op het steegje achter het hotel. Zwijgend lopen we verder en al snel komen we op een mooie open plek uit. Het gras is weelderig groen en staat vol bloemen in alle kleuren die je je maar kan inbeelden. ’En nu?’ vraag ik. ’Nuuu’. Joe kijkt me met twinkelende ogen aan. ’Zijn we alleen’. Hij neemt mijn gezicht tussen zijn handen vast en drukt een liefdevolle kus op mijn lippen.