Schrijfwedstrijd Headaches: Opdracht 2

Ik stapte uit de taxi, betaalde snel de chauffeur die mijn bagage aangaf en rende naar het huis. Ik wist dat het hier vaak regende, maar had het vertikt om een waterdichte jas aan te doen. De sleutel die ik uit mijn zak viste, voelden ijskoud aan in mijn hand. Het verbaasde me dat de deur niet onheilspellend piepte toen ik hem open deed, aangezien dat vaak zo was bij het soort huizen waar ik nu voor stond.
‘Pap, ik ben er!’ riep ik door het huis. Ik liet mijn koffer in de gang staan en liep verder naar de woonkamer. Mijn vader had me zoveel foto’s laten zien dat ik ongeveer de weg wel wist. De staat waarin het huis verkeerde, had hem helaas niet op andere gedachten gebracht. Het eerste wat hij deed nadat hij van mam was gescheiden, was een bod doen op dit huis. Mam was duidelijk het enige geweest wat hem tegenhield en nu maakte dat niet meer uit. Misschien was dit huis ook wel een reden geweest om te scheiden.

Ik schudde geïrriteerd mijn hoofd. Ik fantaseerde weer te veel. Mijn vader kwam nu ook de woonkamer binnen.
‘Dan, jongen, leuk dat je er bent!’ Hij probeerde me een knuffel te geven, maar ik duwde hem weg.
‘Pap, is Celine er al?’ vroeg ik snel.
‘Ja, ze is boven. Ze wilde snel een kamer kiezen voordat jij zou komen. Je weet hoe ze is.’
‘Nou, dan moet ik dat ook maar eens gaan doen, denk ik.’
‘Ja. Ja, doe dat. Goed idee.’ Pap mompelde nog meer, maar dat hoorde ik niet meer. Ik was snel naar de gang gelopen en pakte mijn koffer op. De trap zag er, net als de rest van het huis, nogal gammel uit. Ik merkte dat hij steviger was dan hij oogde, terwijl ik mijn koffer mee naar boven zeulde.

Beneden zag het er veel vriendelijker uit. Hierboven was alles nog kaal en het feit dat er geen lamp was, maakte het er niet leuker op.
‘Celine?’ Ik opende de eerste deur die ik tegenkwam en gluurde om de hoek. Het was een lege, kale kamer. Als ik hem zelf inrichtte, kon het nog wel wat worden. Ik besloot echter eerst te kijken welke kamer Celine had gekozen en wat zij ermee had gedaan. Toen ik de kamer uit liep, viel het me pas op dat er één deur openstond. Dat was vast de kamer van mijn lieve zusje. Zonder te kloppen liep ik de kamer binnen en verstijfde. Snel strompelde ik naar achter, deed de deur dicht en sloot mijn ogen, in de hoop dat het beeld zou verdwijnen. De felblauwe letters waren echter op mijn netvlies gebrand. Nice Meeting You

Ik rende zo snel mogelijk de trap af en stormde de woonkamer binnen.
‘Pap, pap!’ riep ik geschrokken en buiten adem. Mijn vader draaide zich rustig om.
‘Wat is er? Ben je het niet eens met de keuze van Celine?’
‘Pap, heb je Celine gezien? In haar kamer, heb je het gezien?’
‘Waar heb je het over?’
‘Sam is terug.’