105°

Toen Aro mijn hand los liet zei hij niets. Rustig liep ik weer naar mijn plek. Tagas pakte met zijn andere hand mijn hand vast. Het zag er erg schattig uit hoe hij mijn en Santiago’s hand vasthield. Aro leek erg met mijn gedachten bezig te zijn. Waarschijnlijk vooral met mijn dreigende gedachten, die ik heel veel had. Hij keek na een paar minuten weer naar mij, Santiago en Tagas. ‘Goed’ was het enige wat hij zei. Ik glimlachte, het was het antwoord op een vraag die door mijn gedachten dwaalde op het moment toen hij mijn hand vast pakte. Hij draaide zich om en ze verlieten het veld. Ik draaide me om naar Santiago en drukte een kus op zijn lippen. Hij keek erg verbaasd. ‘Hoe heb je dat gedaan?’ vroeg hij. Ik grinnikte. ‘Laten we zeggen dat mijn gedachten niet altijd vrolijk zijn.’ Vertelde ik. Edward lachte, hij wist natuurlijk ook alles. Ik tilde Tagas weer op. ‘Gaan we naar huis?’ vroeg hij. Ik knikte. Hij glimlachte en keek naar Santiago. Hij strekte zijn armen naar hem uit en Santiago nam hem van me over. Toen we allemaal bij de Cullens thuis waren begon ik weer na te denken over dat weggaan, ik wou eigenlijk wel op vakantie. ‘Jullie kunnen naar Forks.’ Zei Edward. Vragend keek ik hem aan. ‘Daar waren we hiervoor, de zon schijnt er haast nooit dus is het een goede plek om te blijven.’ Vertelde hij. Dat leek me wel interessant. Ik keek Santiago aan. Hij knikte. Edward grinnikte. ‘Ik geloof dat Jacob en Nessie meewillen als jullie dat niet erg vinden?’ zei hij. Ik schudde mijn hoofd, hun weten de weg daar wel.