104°

‘Jullie hebben besloten om een van ons te beschermen?’ vroeg Aro. Carlisle knikte. Ik dacht dat Aro altijd heel vriendelijk begon om met Carlisle te praten, maar er is zeker iets veranderd. Aro richtte zich op Santiago. ‘Als je terug komt zal er niets gebeuren.’ Ik zag Santiago met twijfel kijken. Hij zal alleen terug gaan om te blijven leven, niet voor zijn plezier. Ik pakte zijn hand stevig vast. Ik wou niet dat hij wegging, maar hij moest wel blijven leven. Tagas lag met zijn gezicht naar mij toe. Ik trok hem meer naar mij toe. Natuurlijk kon hij gewoon staan, maar ik wou het niet. Ik wil hem dicht bij me houden. Santiago draaide zich kort om en keek naar mij. Toen keek hij naar Aro en schudde zijn hoofd. ‘Zonde, ik had je liever nog levend gehad.’ zei Aro. Ik gromde. Ik wou dat ik de gave van mijn vader had gekregen, dan kon ik hem nu pijn doen. Aro wenkte Felix. Ik wist dat de Cullens niet van vechten hielden en dat we ze ook niet konden verslaan, maar ik liet Santiago niet sterven. Het maakte me nu niets meer uit. Ik trok Santiago naar achteren en ging voor hem staan. Tagas keek me de hele tijd aan, die blik had hij nog nooit gezien in mijn ogen. Aro keek verassend op toen ik dat deed. ‘Niemand gaat dood vandaag’ siste ik. Weer keek Aro met hebzucht in zijn ogen naar me. Ik snapte niet waarom. Ik kon alleen banden zien en vriendschappen maken en vernietigen. En van Tagas wist hij niets. Tagas! Ik keek naar Tagas. ‘Lieverd, kijk ze aan’ fluisterde ik zacht in zijn oor. Hij knikte en richtte zich op Aro. Aro keek helemaal verstijfd naar Tagas. Machteloos, helemaal verzonken in de ogen van Tagas, in Tagas’ macht. ‘Santiago mag zelf kiezen wat hij doet, hij heeft altijd nog zijn echt rechten.’ Zei ik boos. Het leek alsof Aro niet eens door had wat ik zei, maar toch knikte hij. Marcus en zijn wacht keek hem verbaasd aan. Tagas keek weer naar mij. Ik glimlachte lief naar hem. Aro leek weer even op zichzelf te komen. ‘Indrukwekkend.’ mompelde hij. ‘Hael, mag ik je hand?’ vroeg hij. Ik zette Tagas op de grond die meteen Santiago’s hand pakte en liep naar Aro. Jane keek weer glimlachend naar mij. Maar het was weer de blije glimlach waar ik altijd bang van werd. Zij en Alec zouden mij niets doen, maar de rest wel. Ik strekte mijn hand uit en Aro pakte hem aan. Nu wist hij alles wat door mijn gedachten is gegaan.