46th.

Hailey Kush.

Na wat kleine testen, bloedafname en rare vragen zegt de dokter mij gedag, en loopt met een glimlach, samen met Aïsha naar de deur. Chaz zit aan de eettafel een eindje verderop aan de telefoon, terwijl ik rustig naar de tv kijk. Een nieuwe aflevering van iCarly is te zien, wat me doet glimlachen. ‘Ken je deze nog niet?’, vraagt Ryan verbaasd en wijst naar het beeldscherm. ‘Nee, hij is nieuw?’, zeg ik verbaasd en kijk hem vreemd aan. ‘Oja, ik loop achter, met alles’, zucht ik en kijk naar de aflevering, met veel minder plezier dan net. ‘Hee, het is niet erg, juist leuk! Jij kant tenminste nog genieten van alles, ik heb alles al gezien’, grijnst hij en geeft me een speelse duw. Ik lach zachtjes en haal mijn schouders op. ‘Met wie belt Chaz eigenlijk?’. ‘Justin’, antwoord hij gauw, terwijl hij grijnst. ‘Oh, leuk!’, glimlach ik terug en ga recht zitten. ‘Hailey?’, vraagt Chaz, alsof hij ons had horen praten. ‘Hier!’, glimlach ik breed en steek mijn hand in de lucht. Op een of andere manier voelde ik me goed, beter dan ooit tevoren. Mijn hoofdpijn mocht dan nog wel aanwezig zijn, maar dat zat mijn goede humeur zeker niet in de weg. ‘Wil je met Justin praten?’, vraagt hij verder en wijst naar de telefoon in zijn handen. Nonchalant haal ik mijn schouders op, en loop naar hem toe. Met een glimlach reikt hij me de telefoon uit, en loopt naar Ryan bij de bank. Die twee oude wijven zitten iCarly te kijken hoor, verassend. Ik grinnik zacht in mezelf, ik kende ze net een dag, en al zo aardig en lief. ‘Met Hailey’, glimlach ik en til de telefoon naar mijn oor toe. ‘Alles goed?’, vraagt hij meteen. Zijn stem klinkt ongelofelijk bezorgd, wat me kippenvel geeft. ‘Ja top, alleen hoofdpijn’, zucht ik en grinnik er kort achteraan. Ik kan der niks aan doen, hij laat me gewoon automatisch glimlachen. ‘Justin?’. ‘Ja?’, antwoord hij gauw. ‘Heeft Chaz al doorgegeven wat hij moest doorgeven?’, vraag ik zacht. Hij begint zacht te lachen. ‘Ja’, antwoord hij lief. ‘Ik meen het, je bent echt lief’. ‘En hopeloos verliefd’, mompelt hij zachtjes. ‘Dan moet je dat tegen haar vertellen’. Zeg ik, zonder me te bedenken dat hij het over mij heeft. ‘Oh’, mompel ik gauw nadat ik uitspraak heb gedaan. Hij begint te lachen. ‘Maar ik hang op, spreek ik je gauw weer?’, vraag ik zacht. ‘Ja, ik bel vanavond nog wel’. ‘Bedankt Justin’. ‘Voor wat?’, lacht hij zwak. ‘Voor alles, je bezorgdheid vooral’. ‘Is al goed, dag Hailey’. ‘Dag Justin’. Voorzichtig leg ik de telefoon neer op tafel, en zucht zachtjes, terwijl er een verloren traan over mijn wang glijd. Waarom moest ik nou weer huilen? Justin was lief, grappig, bezorgd en waarschijnlijk onbereikbaar. Miljoenen fans, en daar stond ik dan tussen, als hulpeloos meisje, verliefd op zijn brieven.
----
ik heb besloten om de tekst wat groter te maken, na enkele verzoeken hiervan. Ik hoop dat dit prettiger leest? Laat maar, alweer terug veranderd, dit las echt kut ;o x