Eighty

# Jess

’Heb je al een datum?’ vraagt Maya en ze neemt nog een hap van haar frozen yogurt. ’Niet echt’ antwoord ik bedachtzaam. ’We hadden van het begin gezegd dat we zouden wachten’ zeg ik. Ze knikt met haar lepeltje in haar mond, wat nogal een grappig zicht is. ’Maar nu met dat Mandy geval’, ik zie hoe Maya’s gezicht betrekt, ’nu heb ik neiging om alles wat te versnellen. Met alle problemen die ik al heb gehad. Het voelt nu alsof ik zo snel mogelijk moet trouwen, je weet wel, eer er iets mis kan gaan’ Maya knikt instemmend. ’Maar weet je, je hebt nu al zoveel meegemaakt, wat kan er nu nog fout gaan?’ ‘Ik kan verlamd worden, dood gaan-‘ ‘Ok moving on to a happy subject’ onderbreekt Maya mij snel. ’Hoe zit het me je carrière?’ vraagt ze geïnteresseerd. ’Op een laag pitje, buiten dat ene liedje en het optreden bij mijn afstuderen, heb ik niets meer gedaan. Ik schrijf wel liedjes enzo maar daar blijft het bij’ zeg ik en ik prop een dikke hap frozen yoghurt in mijn mond. ’Misschien moet je de draad terug oppikken? Dat verzet je zinnen wat, misschien houdt het je gedachten van al dat negatief gedoe af’ ‘Misschien wel’ antwoord ik bedenkelijk.
’Oh deze winkel moet ik in’ roept Maya. Ze trekt mij aan mijn arm mee en gooit nog net haar lege yogurtbakje weg voor ze de winkel binnengaat. Ze loopt de rekken af en haalt allemaal verschillende kledingstukken eruit. Stuk voor stuk mooi en stuk voor stuk kleren die me nooit zouden zijn opgevallen. ’Weet je, je hebt hier echt de feeling voor he?’ lach ik. ’Dat is van al dat winkelen met Joe’ grapt ze. ’Stop seffens ga ik nog denken dat hij gay is ofzo’ zeg ik en ik neus zelf wat in de rekken. ’Wie weet is hij dat wel’ plaagt Maya en ze ontvangt een klap. ’Grapje! Je moet me niet slaan met een minirokje’ lacht ze. ’Een mooi minirokje btw. Dat móét je passen’ Onderweg naar de pashokjes, grijpt ze nog wat kleren mee en ze stopt me een bundel kleren toe voordat we elk in een kleedhokje verdwijnen. ’Maya ik weet niet of dat minirokje wel iets voor mij is’ zeg ik twijfelend en ik draai eens even rond voor de spiegel. Het staat wel leuk enzo, maar dit is de eerste keer dat ik zoiets draag, ik weet niet of het wel ‘mij’ is. ’Wacht’ roept ze en 10 seconden later staat ze bij me in het pashokje. ’Zeg wat je wilt, maar het staat je beeldig. Maar aan de andere kant, als je er je niet goed bij voelt moet je het niet kopen.’ zegt ze. ’Joe zou het wel mooi vinden’ voegt ze er dan met een knipoog aan toe en ze snelt het hokje uit eer ik kan reageren.
’Weet je het zeker?’ vraagt Maya nog eens als ik met mijn creditkaart afreken. ’Héél zeker, zonder jou had ik deze kleren niet eens gevonden. En je hebt me opgebeurt. Het minste wat ik kan doen is jou deze kleren cadeau doen’ ‘En toch voel ik me er niet goed bij’ protesteert ze nog. ’Dan zal het wennen worden’ lach ik en we lopen met onze volle zakken de winkel uit.