Seventynine

# Jess

’Mag ik binnen komen?’ vraagt Joe. ’Als het moet’ mompel ik in mijn kussen. Ik voel hoe hij voorzichtig op mijn bed gaat zitten en ik hijs me recht. Ik schuif wat verder van hem af en wend mijn hoofd af. Zijn blik brandt op me en voel me wel een beetje schuldig, reageer ik nu niet te overdreven? Nee. Mandy kleineerde me gewoon en Joe liet haar begaan, hij mag nu wel door het stof kruipen. Joe zucht diep en ik zie uit mijn ooghoeken hoe hij zenuwachtig aan zijn vingers prutst. ’Jess’ begint hij uiteindelijk. ’Joe’ reageer ik snibbig. Meteen heb ik er spijt van als ik de gekwetste blik zie in zijn ogen. ’Sorry’ mompel ik haast onverstaanbaar. ’Kijk Jess, ik weet niet waarom ze zo reageerde. Misschien had ze haar dag niet?’ ‘Ze had haar dag niet?! Joe dat was wel meer dan gewoon haar dag niet.’ Hij zucht weer diep en kijkt me aan. ’Misschien voelde ze zich bedreigd? Dacht ze dat ik nu geen tijd meer heb voor onze vriendschap?’ probeert hij. ’Je vergeet wel één héél belangrijk detail te vermelden Joe! Ze is je ex!!’ ‘Komaan Jess, wat heeft dat er nu mee te maken?’ Koppig wend ik mijn hoofd af. ’Dat heeft er alles mee te maken Joe’
’Het ergste vind ik nog dat je haar gewoon liet begaan, je deed niets. Je keek gewoon toe hoe ze me kleineerde!’ zeg ik na een tijdje.
’Ok ze is misschien een beetje over de schreef gegaan’ geeft Joe toe. ’Ha!’ snuif ik. ’Ok ze ging misschien wel heel erg over de schreef-' ‘Misschien?’ ‘Maar anders doet ze zo niet’ gaat Joe verder mijn onderbreking negerend. ’En dat is een excuus om nu zo wel te doen? Wat heb ik überhaupt verkeerd gedaan in haar ogen?’ ‘Ik weet niet’ zegt Joe en hij laat zijn hoofd hangen.
’Misschien heeft ze wel gelijk’ Joe richt zich verbaasd op. ’Misschien ben ik niet goed genoeg voor jou, misschien bezorg ik je wel teveel verdriet? Teveel moeilijkheden’ ‘Dat is niet waar!’ reageert Joe verontwaardigt. ’Ik ben gewoon een slechte invloed, met al mijn problemen.’ ‘Die zijn nu toch opgelost?’ ‘Voor hoelang Joe? Mij kennende zal ik wel weer een ander probleem tegenkomen. En wat dan? Kan jij dat nog aan? Kan ik dat nog aan? En vooral kunnen wij dat nog aan? Als koppel’ zeg ik zuchtend. Joe kijkt me geschokt aan. ’Jij bent ook geen pessimist he?’ ‘Joe ik meen het!’ Hij neemt me met beide handen vast en dwingt me hem aan te kijken. ’We zijn er elke keer doorgekomen Jess. En dat zullen we blijven doen. Het maakt me niet uit welk probleem er nu wel of niet komt. Ook al vergaat de wereld over de 2 seconden, samen overwinnen we het wel. Zo niet, dan gaan we samen ten onder.’ Hij drukt zijn lippen op de mijne en streelt zachtjes mijn rug.
’Maya vond je trouwens geweldig, ik zie jullie nog wel goede vriendinnen worden’ zegt Joe na een tijdje. ’Zolang ik die Mandy maar niet meer hoef te zien’ blijf ik koppig volhouden. ‘Dat wordt geregeld beloofd’ Ik laat mijn hoofd tegen Joes schouder rusten. ’Dus wat denk je?’ zegt Joe en hij houdt de ring, die ik daarstraks in al mijn woede afgedaan heb, voor mijn neus. ’Wat ik denk? Dat ik nooit boos op je kan blijven en dat ik maar wat graag die ring terug om mijn vinger heb’ ‘Om hem nooit meer af te doen’ voegt Joe eraan toe. ’Nooit meer’ antwoord ik.