OO2

Als we in de studieles zitten komt mijn mentor met een grote grijns binnen. Hij gaat voor de klas staan en verkondigt dat we volgende week op reis gaan naar Parijs voor 5 dagen. Iedereen begint te joelen, behalve wij, omdat we een hekel hebben aan Frankrijk en Frans. We worden in groepjes verdeeld, en natuurlijk zit ik niet bij Mylene -.-‘’ We klampens ons aan elkaar vast en beginnen dramatisch te jammeren, maar dáár trapt meneer Kaulitz niet in Ja, je leest het goed, dé Bill Kaulitz is mijn mentor, maar af en toe is het echt een lul! Natuurlijk is ie ook wel aardig, maar soms hè……..grrrrrr! Hij begint wat op het bord te krabbelen, en als ik opkijk zie ik dat hij de kamerindeling aan het opschrijven is. Anne zit bij Jack, Jeroen bij Elise, Kevin bij Ryan en ga zo maar door. Dan schrijft hij Mylene’s naam op en vol spanning kijken we naar wie erachter wordt gezet, maar algauw zien we dat ze bij Katy wordt gezet, de grootste huppelkut van de klas. Ze beginnen beiden te gillen en elkaar uit te schelden, maar hij schrijft gewoon verder. Ik word bij Janice ingedeeld, Katy’s beste vriendin. We kijken elkaar vijandig aan maar gaan gewoon verder met waar we mee bezig waren.
Daarna zet meneer Kaulitz de planning op het bord. We vertrekken om 6 uur ’s ochtends, wat betekent dat we dus om half 6 aanwezig moeten zijn. De eerste dag gaan we naar Montmartre, de Sacré Coeur en gaan we naar de Moulin Rouge. De tweede dag gaan we naar een museum, de Arc de Triomphe en naar de Eiffeltoren. De derde dag gaan we naar het Louvre en een boottochtje over de Seine maken. De vierde dag gaan we naar Disney en de vijfde dag gaan we weer terug. Hij wil nog wat vertellen maar de bel gaat, en we rennen met zn allen de klas uit. Om 3 uur zijn we klaar met de lessen voor vandaag en we rennen door de gangen. Ik knal keihard op tegen een leraar, maar ik ren gewoon door, tot ik word tegengehouden door die leraar die woedend is, ik steek mn middelvinger op en wil verder rennen, maar hij tiert dat ik naar de directeur moet. Ik zucht en slof naar het kamertje van de directeur en klop op de deur. De deur gaat open en ik kijk in het bezwete gezicht van de directeur. Ik loop naar binnen en ik hoor dat hij de muziek uitzet, ookwel hij heeft dus gewoon keihard zitten rocken Hij kan nog steeds niet accepteren dat hij nu gewoon meneer Stanley is, en niet de zager van Kiss meer. Hij kijkt me verbaasd aan en vraagt waarom ik hier ben. Ik vertel wat er is gebeurd en hij schiet in de lach en zegt dat ik gewoon naar huis mag. Ik bedank hem grijnzend en samen met Mylene ga ik naar huis. Eenmaal in mijn kamer aangekomen gooi ik mijn tas in de hoek en gooi ik mijn muziek aan. Ik spring keihard headbangend de kamer door en knal tegen een muur aan.
Ik laat me lachen op bed vallen, maar voel iets in mijn zak zitten. Ik voel in mijn zakken en voel het briefje van vanmorgen zitten. Ik open het en zie dat meneer Torres’ telefoonnummer erin staat met een knipoog erachter. Ik zet het nummer in mijn telefoon en gooi beide dingen op mn bureau. Ik ga weer naar beneden en samen met Mark vertellen we onze ouders over de reis. Mn vader is er niet blij mee dat we het nu pas weten, maar mn moeder sust hem en zegt dat ze het leuk vinden. Ik loop weer naar boven en ga achter msn om te kijken wie er online zijn, maar er is niemand die interessant genoeg is. Ik zet mijn laptop uit en trek mn kleding uit om ze vervolgens om te ruilen voor een topje en short. Ik leg mn telefoon aan de oplader en poets mn tanden waarna ik in bed ga liggen, om vervolgens in een rustige slaap te vallen waar ik het liefst heeel lang in zou willen blijven.