Een verrassend toetje

We liepen nar de Grote Zaal, het zag er prachtig uit. ‘Heeey, Ali! Waar was je nou opeens?’ Ik dook snel weg, op een haar na miste ik Kaitlynn’s wurgknuffel. Dat kind is nog gevaarlijke dan m’n slang. ‘Ik vind het echt zo jammer dat jij niet ook in Griffoendor zit, ik mis je nu al! Kom je mee-eten?’ Ze trok me al mee. ‘Kate, we hebben aparte tafels, weet je nog?’ Ze liet me los en keek me verslagen aan. Ik glimlachte naar haar, maar het hielp niet veel. Volgens mij besefte ze nu pas dat we hier elkaar voor het eerst in ons leven minder vaak zullen gaan zien.
‘Ik zoek je na het eten nog wel op.’ Ze knuffelde me heel stevig en ging daarna terug naar haar tafel. Mary zat al klaar aan de onze, ik ging tussen haar en Draco in zitten. Ik zag Kaitlynn naar Harry, Ron en Hermelien gaan. Die heeft ze dus ook al ontmoet. ‘Is er wat?’ Ik keek op van mijn met een vork gemartelde aardappel en keek Draco aan. ‘Nee hoor, niets aan de hand.’ ‘Die aardappel zal het vast met je eens zijn. Het is je zusje, niet waar?’ Ik knikte. ‘Geen zorgen, je ziet haar vast vaker dan je nu denkt.’ Net toen ik die arme aardappel uit zijn lijden wilde verlossen, verdween al het eten en kwamen er toetjes op tafel terecht. Mary gaf me een uitgebreide uitleg over wat écht heel lekker is en wat, nou ja, ‘mwâh’. Ik bekeek eerst alles goed en pakte uiteindelijk een chocolade-lavacakeje met roomijs en verse frambozen. Ik weet het, slechte woordgrap, maar het smaakte magisch.
Toen ik klaar was met mijn toetje en Mary met een tasje vol lekkernijen volproppen gingen we van tafel. Draco liep als een jong hondje achter me aan, wat ik best wel grappig vond. Toen ik de gang in liep zag ik Kaitlynn. ‘Hé, Kate!’ Ze draaide zich om en huppelde blij naar me toe. Ook al scheelde het maar twee minuten, het was duidelijk wie van ons ouder was. ‘Ali, bij deze meiden zat ik in de coupé!’ Er kwamen drie meiden naast haar staan, onze leeftijd. Dat was ongeveer de enige overeenkomst, want het waren.. tja.. Ze waren met zijn drieën, eentje roze, eentje blauw en een had groen aan. Een had redelijk kort haar, de tweede halflang en de derde tot aan haar kont. Een groene ogen, een blauw en een bruin. En ookal verschilden ze zo erg, ze waren precies hetzelfde. Dezelfde make-up, accessoires, eigenlijk alles alleen dan in hun eigen kleur. Het waren net barbies.
‘Hoii! Wij zijn Macy,’ ‘Stacy,’ ‘en Casey,’ ‘en wij zijn de Huffelpuffhoertjes!’ zong Draco met een veel te hoog stemmetje achter me. In eerste instantie schoot ik in de lach, maar herstelde mezelf snel. ‘Niet zo flauw doen Draco.’ Ook al was ik het helemaal met hem eens. Eerst keken ze boos naar Draco en gingen daarna precies tegelijk verder. Eng gewoon.
‘Welkom op Zweinstein, Alicia! Kailtynn heeft al veel over je verteld.’ ‘Uh, dankje..’ Ik wist niet zo goed hoe ik met dit soort meiden om moest gaan, dus deed ik maar niets. Gelukkig trok Draco me mee, hij had hier ook geen behoefte aan en had er geen problemen mee om dit duidelijk te laten merken. ‘Kom op, laten we naar mijn kamer gaan.’ Ik zwaaide Kaitlynn gedag en struikelde achter Draco aan. ‘Ik moet nog even wat navragen bij Sneep, ga maar vast. Het is de kamer met de grote deuren.’ En toen liep ik alleen verder door de gangen van de jongensafdeling. Grote deuren, grote deuren… Elke deur hier is groot! Op een gegeven moment, bijna aan het einde van de donkere gang, zag ik een groot lichtvlak op de vloer neerdalen. Rechts ervan twee hele grote deuren open. Nou, volgens mij was ik er. Ik liep naar binnen, maar ik was niet alleen.
Het eerste wat me opviel was zijn gespierde bovenlijf en perfecte sixpack; maar toen kreeg ik door dat die te zien was doordat hij slechts een handdoek aan had.. Hij liep een beetje door de kamer, tot hij me opmerkte en naar me toe liep. Hij had blauwe ogen en ik had het idee dat ik dat zwarte haar ergens anders had gezien…
'Hallo daar, schoonheid. En wat kom jij hier dan doen?'
Of hij was gek of hij had echt gewoon niet door dat hij alleen een handdoekje aanhad. Die overigens ietsjes te los zat. "Koest Seth. Ze is bezet." Draco kwam gelukkig net op tijd binnen lopen, voordat ik vergat dat ik verkering met hém had, in plaats van handdoekboy hierzo. "Nou en?" Draco keek hem chagrijnig aan. "Ja, ze is dus bezet door mij." "Zozo, en hoe heb je dat dan voor elkaar gekregen? Ze is knapper dan jij." "Nou zo lang je maar van haar afblijft." "Ach, ik heb jou altijd nog," zei hij, terwijl hij wegliep.
Vlak voordat hij de hoek omging, gleed zijn handdoek vloeiend van zijn heupen af en dwarrelde op de grond. Het viel me op dat hij een tattoo van een wolf op zijn linkerheup had. "Waag het niet om die handdoek op te rapen!" schreeuwde Draco hem nog na.
Niet dat het hielp.
"IK GA JE ECHT VERMOORDEN!"
Draco stampte al op Seth af, die niet veel moeite deed om te vluchten. Ik pakte Draco bij zijn arm en werd een eind meegesleurd voordat hij eindelijk stopte. "Hé, Draco, jij bent toch de enige voor mij." Ik zoende hem en goddank was hij Seth even vergeten. "Mag ik meedoen?" Riep hij vanuit de badkamer- die hij inmiddels gelukkig op slot had gedaan- wat Draco zijn temperamentprobleem weer aanwakkerde. "Kom eruit!" "Okee, je vroeg er zelf om.." "Nee wacht! Blijf daar binnen! Jezus!
Kom op Ali, laten we maar weggaan van Meneertje ik heb geen kleding nodig."
We liepen weg en toen ik omkeek zag ik hem ons uitzwaaien. Hij hield een blaadje omhoog met KOM VANAVOND MAAR EVENTJES LANGS! en was verdwenen toen we de hoek om gingen.