Seventytwo

# Jess

De tv staat aan en ik lig in genietend Joe’s armen. Zachtjes strijkt hij door mijn haren, terwijl ik met de zapper van het ene kanaal naar het andere klik. Ik kom op een liedjes zender en laat het maar opstaan, de reclame is net bezig en het volgende liedje kan elk moment beginnen.
Het voelt net als toen we samen waren, en dat is nu net zo verwarrend, we zijn niet meer samen. Toch voelt het nog steeds zo.
Muziek komt uit de boxen van de tv en verstoort mijn gedachten, ik kijk op en zie hoe de videoclip begint, hij komt me vaag bekend voor…
’I watched the walls around me crumble
But its not like I won't build them up again
So here's your last chance for redemption
So take it while it lasts because it will end
And my tears are turning into time I've wasted trying to find a reason for goodbye’
Ik slik even en wacht op Joe’s reactie. Zou hij weten welk liedje dit is? ’Ik ga even iets te drinken halen, moet je ook iets?’ vraag ik aan Joe terwijl ik opsta. Verbaasd kijkt hij op. ’Euhm nee dankje’ antwoordt hij. Ik knik en loop in sneltempo naar de keuken. Daar hoor ik nog vaag de tekst van het liedje.
’I cant live without you
Can't breathe without you
I dream about you honestly
Tell me that it's over
Because if the world is spinning and I'm still living
It wont be right if were not in it together
Tell me that it's over
And I'll be the first to go
Don't want to be the last to know’

Net als ik een glas inschenk, voel ik twee handen op mijn heupen. Joe’s haren strelen mijn gezicht en ik laat het glas bijna vallen. ’Jess?’ ‘Ja?’ ‘Je wist welk liedje dit was he?’ ‘Ja’ ‘En je weet wat ik nu ga vragen?’ Ik zet het glas neer en draai me om. Hij legt zijn handen terug op mijn heupen en kijkt me aan. Ik zie het verlangen in zijn ogen en besef dat hij het echt wel moeilijk heeft gehad met onze breuk. Evenveel als met mij, waarom moet ik ons nog zo hard kwellen? We houden van elkaar en de reden van onze breuk is opgelost. ’Is het over Jess, voor altijd?’ Hij kijkt me aan, bijna smekend. Zijn bruine ogen zijn waterig en zijn gezicht staat somber, maar ergens helemaal vanachter in zijn ogen zie ik nog hoop, of is dat de weerspiegeling van mijn ogen? Ik reik met mijn hand naar mijn gezicht en merk dat ik glimlach. Lichtjes ga ik op mijn tenen staan, tot ik op gelijke hoogte kom als Joe. ’Dit is nog maar het begin’ fluister ik en zonder een antwoord af te wachten, doe ik wat ik al veel eerder had moeten doen. Ik sla mijn armen rond Joe’s schouder en druk een kus op zijn lippen. Joe slaat zijn armen steviger om me heen en hijst op me op het aanrecht. Alle twee horen we hoe het glas omvalt en langzaam van het aanrecht afrolt, op de grond spat het uiteen in duizend stukken, maar dat kan ons niets schelen.
’Ik hou van je’ fluistert Joe in mijn oor. Hij laat me aan één kant los en gaat met zijn hand in zijn broekzak. Nieuwsgierig kijk ik naar wat hij doet. ’Deze is van mijn grootmoeder’ begint hij. Ik zie hoe hij zijn hand nog altijd in zijn zak heeft en iets stevig omklemt. ’Iedereen vond het goed, dat ik hem kreeg, dat jij hem kreeg. Je betekent niet alleen heel veel voor mij Jess, maar ook voor de hele familie. Mijn ouders hebben het zelf aan mij gegeven, een tijdje geleden. Ze zeiden dat ik moest wachten op het juiste moment.. en wel. Ik kan niet langer wachten’ Een rare warme gloed verspreidt zich door mijn borstkas. Mijn hart begint sneller te kloppen en ik kijk toe hoe Joe in slow motion zijn hand uit zijn zak haalt. Met zijn andere hand, neemt hij mijn hand vast en ik zie hoe hij langzaam zijn hand open plooit. Een schitterende ring bezet met diamanten, weerkaatst het licht in alle richtingen. Met grote ogen kijk ik van Joe naar de ring en weer terug. ’Jess.. Ik hou van je en ik weet dat we te jong zijn, maar het hoeft nu ook nog niet. Ik weet gewoon dat ik je nooit weer kwijt wil, dus.. Jess’’ Hij knijpt zachtjes in mijn hand en kijkt me hoopvol aan. ’Wil je met me trouwen’ Met tranen in mijn ogen, knik ik zachtjes. Ik sla mijn armen rond zijn nek en ik spring bijna op hem. Ik wikkel mijn benen rond zijn middel en knijp hem bijna fijn. ’Ja!!’ roep ik in zijn oor. Lachend zet hij me terug op de grond en hij neemt mijn linkerhand vast, ik strek mijn vingers en langzaam schuif hij de schitterende diamanten ring aan mijn ringvinger.