Seventy

# Joe

’En al iets gevonden?’ vraagt Jess. Ik draai me op mijn hurken om en kijk naar haar op. Haar haren liggen verward en haar kleren zijn helemaal verkreukt en toch slaagt ze er in om geweldig uit te zien. Opeens zo maar uit het niets, krijg ik de drang om haar vast te nemen. Ok misschien niet uit het niets, die drang heb ik namelijk altijd als ik haar zie, maar nu is die drang wel heel sterk. Na een tijdje heb ik door dat ze me lachend opneemt. ’Wat?’ vraag ik onzeker en toch lachend. ’Je bent aan het dagdromen’ zegt ze lachend. ’Toch niet over mij zeker?’ voegt ze er plagend aan toe. Ze komt op haar hurken naast me zitten en begint in de doos te zoeken waar ik daarnet een jurkje heb uitgehaald. ’Misschien’ probeer ik mysterieus te zijn. Ze lacht even naar me en gaat dan verder met zoeken. ’Weet je ik heb al iets voor je’ Ik houd het kleedje omhoog en ze grijpt het uit mijn handen. ’Een kleedje?’ ‘Ja ik weet nog die tijd toen je elke dag een kleedje droeg’ ‘Dat was toen ik mank was, met mijn voet in het verband’ ‘Je stond er goed mee’ ‘Slijmbal’ Ze geeft me lachend een tik op mijn arm. ’Ik kan toch moeilijk een kleedje aandoen om hier op te ruimen zeker’ ‘Met een legging onder wel’ Ze trekt haar wenkbrauw op. ’Je gaat er heus niet dood van hoor’ grijns ik. ’You never know’ zegt ze. Ze neemt het jurkje vast, trek het legging uit de doos en zoekt dan in een andere doos, waar ze enkele tellen later een paar ballerina’s uithaalt. ’See you in 10’ ‘Right, je bent een meisje dat zal wel see you in 40 zijn ofzo’ Ze werpt me een dodelijke blik toe. ’Ik ben geen tutje hoor’ ‘Nee want dan ging ik niet met je om’ ‘Dat is je geraden’ We lachen even en dat gaat ze naar boven.
’Ok zo goed?’ vraagt ze precies 10 minuten later. Ze draait even in het rond om haar kleren te showen en kijkt me dan vragend aan. ’Perfect’ lach ik. ’Dat is je geraden, want ik ging me niet terug opnieuw omkleden’

# Jess

’Mèn hoeveel kleren heb jij wel niet?’ vraagt Joe als we mijn kleren weghangen. ’Niet zagen’ ‘Ja maar’ ‘Ik ben een meisje’ ‘Dat is geen exc-‘ ‘Joe’ ‘Sorry’ Lachend kijken we elkaar aan en mijn ogen dwalen af naar zijn lippen. Ik zie hoe ze bewegen, maar ik hoor niet wat hij zegt. ’Jess?’ ‘Hmm’ ‘Hoorde je wat ik zei?’ ‘Hmm’ ‘Wat dan?’ ‘Dat je een pauze wilt’ gok ik. ’Hoe wist je dat?’ ‘Ik ken jou Joe’ lach ik. ’Weet je we doen gewoon verder’
Zachtjes neurie ik een lied, Joe is de ramen aan het lappen en ik ben het stof aan het afdoen. We zijn net een getrouwd koppel, alleen we zijn niet getrouwd en we zijn niet samen. ’Workin 9 to 5, What a way to make a living, Barely gettin by
Its all taking, And no giving’ zingt Joe zachtjes. ’He dat is het liedje dat ik aan het neuriën was’ ‘Je meent het’ grijnst hij. ’Hoe denk je anders dat ik erop kwam’ ‘Stiekem is dat gewoon je lievelingsliedje’ ‘Heel erg stiekem wel ja’ zegt hij duidelijk ironisch en we gaan verder met ons werk. ’They just use your mind, And they never give you credit, Its enough to drive you, Crazy if you let it’ zing ik zachtjes. ’9 to 5, for service and devotion’ ‘You would think that I’ ‘Would deserve a fair promotion’ ‘Want to move ahead’ ‘But the boss wont seem to let me in’ ‘I swear sometimes that man is out to get me’ zingen we om de beurt. ’Weet je dit liedje is heel irritant, ik krijg het niet meer uit mijn hoofd’ zegt Joe gefrustreerd. ’Sorry’ grijns ik. ’Alsof je het meent’ Lachend sprenkelt hij wat water over me en gillend loop ik weg. ’Ik krijg je wel hoor’ roept Joe achter me. We rennen het hele huis rond en proberen zo goed als het gaat alle dozen en spullen te ontwijken. Ik laat me in de zetel vallen en Joe komt schrijlings over me zitten. ’Dus je geeft je over ‘ ‘Never’ Aan zijn gezicht zie ik was hij van plan is en nog geen tel later voel ik zijn handen op mijn buik. ’Aah neeeee Joe komaan aaah stoohoop’ Onze hoofden komen dichter bij elkaar en hij stopt met me te kietelen. Ik kijk van zijn ogen naar zijn lippen en terug. ’Euhm we doen maar beter verder’ zegt Joe en hij gaat van me af.