Sixtynine

# Jess

’Denk je dat het zo gaat lukken? Je eerste nacht alleen in dit grote huis?’ vraagt Samantha. ’Ik denk het wel. Heel erg bedankt om te helpen’ ‘Dat is graag gedaan, als je wilt, komen we morgen terug’ ‘Nee dat hoeft niet, er zijn alleen nog maar dozen die moeten worden uitgepakt dus dat zal wel lukken’ Iedereen komt naar voren en geeft me om de beurt een knuffel. Ook Joe komt naar me toe en geeft me de langste knuffel van iedereen. Meteen voel ik weer dat speciale gevoel dat ik altijd heb wanneer hij zo dicht bij me is. Het gevoel alsof ik de hele wereld aan kan. ’Als er iets is, je belt maar’ zegt hij. Ik knik zachtjes. ’Bedankt’
’Slaapwel’ zeg ik. Ik knip het licht in Caitlynns kamer uit en laat de deur op een kier staan. Ik de doe de deur van Darceys kamer even open en zie dat ze al slaapt. Geruisloos loop ik naar de kamer van mijn ouders en ik maak hem van het slot.

# Joe

Ik open de deur van Jess’ slaapkamer en zie dat het bed onbeslapen is. Het is een mooie kamer, of in ieder geval toch voor een klein meisje. Ze zal hem waarschijnlijk wel nog veranderen. Het behang is lichtgeel en er zijn allemaal kleine zonnetjes op getekend. Eén muur hangt vol met fotokaders ze zijn allemaal zorgvuldig opgehangen en de foto’s zijn stuk voor stuk prachtig. Ik stel me al helemaal voor hoe de kamer zal uitzien in en andere kleur. De wand met de foto's zou ik persoonlijk een andere kleur geven om hem nog meer op te laten vallen. Maar dat is mijn mening en wat doet die ertoe nu we niet meer samen zijn?
’Joe?’ Ik draai me om en zie Darcey in de deuropening staan, ze wrijft in haar oogjes en kijkt slaperig op. Ze loopt naar me toe en steekt haar armpjes naar me uit. Lachend neem ik haar op. ’Is Jess al wakker’ vraag ik. ’Ik weet niet’ Het is even stil en opeens slaat ze haar armpjes rond mijn nek. ’Joe?’ ‘Ja’ ‘Jess zei dat je onze papa wou worden’ zegt ze. ’Zei ze dat?’ ‘Ja’ Met haar in mijn armen loop ik de kamer uit. ’Weet je ga jij Caitlynn wakker maken? En kom dan maar naar beneden’
Zelf loop ik de trap af naar de keuken. Ondertussen denk ik na over wat Darcey net zei. Onbewust moet ik glimlachen, ik als papa. Als ik later met Jess zou trouwen, wat zowat mijn droom is, zou ik dat eigenlijk wel worden nu dat Jess hun surrogaat moeder is. Ergens vind ik het wel fijn om met die gedachte te spelen.
Ik begin de croissants uit te pakken die mijn mama me heeft meegegeven. Ze is zo bezorgd om Jess. En nu heb ik een excuus om naar hier te komen.
Met mijn elleboog maak ik de deur van de slaapkamer open. Ik zet het dienblad op het nachtkastje en schud Jess zachtjes wakker. Ze ligt nog helemaal aangekleed op het bed en moet dus hier gewoon in slaap zijn gevallen. ’Jess wakker worden’ Slaperig opent ze haar ogen. ’Joe?’ vraagt ze verward. Ze draait zich op haar zij en het ziet er naar uit dat ze terug in slaap gaat vallen. ’Jess, komaan het is al 11 uur, moet je niet verder uitpakken’ zegt ik zogezegd bazig. ’Geen zin’ mompelt ze. ’En wat als ik zeg dat ik croissants heb.’ ‘Croissants?’ Ze tilt haar hoofd zachtjes op en kijkt langs me door. ’Eet jij ze maar op, dan ga ik in de dozen op zoek naar je kleren’ zeg ik lachend.