Sixtyfive

# Jess

Het is al een week geleden sinds de jongens terug zijn. Joe heb ik niet meer gezien, de enige die ik eigenlijk nog heb gesproken is Kevin. Hij heeft me gebeld om zeker te weten dat alles goed met me ging. We hebben afgesproken om vandaag iets te gaan doen, hij is heel benieuwd naar het liedje dat ik een paar dagen geleden heb geschreven.
’Hi’ zegt Kevin zodra hij me ziet. ’Hi’ antwoord ik. ’Je ziet er goed uit’ ‘Niet liegen, ik weet dat ik er beroerd uitzie’ antwoord ik. ’Je ziet er beter uit dan Joe’ ‘Wat? Doet Camilla moeilijk?’ vraag ik een beetje bot. ‘Ja ze heeft het maar niet door’ ‘Wat?’ vraag ik niet-begrijpend. ’Dat hij haar niet durft af te wijzen’ ‘Zijn ze niet samen dan?’ ‘Natuurlijk niet!’ roept hij geshockt. ’Joe is zo toch niet’ ‘Maar ik zag ze samen..’ ‘Joe is op dit moment heel verward, zeker toen hij jou terugzag, het was voor hem een klap in zijn gezicht. Hij hoopte dat als jullie elkaar weer zouden zien, jullie meteen terug samen zouden komen’ Opgelucht haal ik adem, hij is niet samen met Camilla. Veel verschil maakt het niet, maar hij is me trouw gebleven, hij wacht op me. Nu moet ik de stap zetten, maar kan ik dat wel? Ben ik terug de Jess van vroeger? De Jess die ik wil zijn eer ik terug samen kan zijn met Joe? ’Je bent er nog niet klaar voor he?’ vraagt Kevin. ’Ik weet het niet’ zeg ik eerlijk. ’Het is beter dat je wacht. Maar ik ben benieuwd om je liedje te horen’

-een week later-

Elk ding dat ik zie, elke persoon doet me aan Joe denken. Geen enkele seconde gaat hij niet door mijn hoofd. Overal waar ik kijk denk ik dat ik hem zie lopen. Altijd en overal. Telkens slaat mijn hart op hol, de gedachte alleen al dat hij in mijn buurt is, doet me zweven. ’Jess?’ vraagt Dan. Ik kijk op en zie hoe hij en de geluidsman me vragend aankijken. Kevin is er nog niet, hij zei dat hij ging komen... De muziek galmt door mijn hoofdtelefoon en ik trek een verontschuldigend gezicht. ’Sorry mompel ik’ ‘Wil je even pauze?’ vraagt Dan. Ik schud mijn hoofd en ik zie hoe de geluidsman enkele knopjes indrukt en verschuift en de muziek begint terug opnieuw. Ik leg mijn handen op mijn hoofdtelefoon en buig me naar de micro, zachtjes begin ik te zingen. Mijn ogen op het oneindige gericht en Joe in mijn gedachten.
’ How come everything turns out
Leaving me with more doubts
I feel like I´m upside down
And I don´t wanna be here

I go right
Shoulda gone left
And I say things
I should of not said
Look at me in this big mess
I don´t wanna be here

Everything I do
Is making me more confused
Oh it used to be easy
All I had to be was me
Now I´m mixed up

Everywhere I go
Is somewhere that I don´t know
Oh I´m hoping that I´m dreaming
Cuz im sick of this feeling
I´m mixed up
Somebody help me

La la la
La di da

Tell me how to fix this
I´d trade my world for one wish
To go back to my other life
Oh you and I

Everything I do
Is making me more confused
Oh it used to be easy
All I had to be was me
Now I´m mixed up

Everywhere I go
Is somewhere that I don´t know
Oh I´m hoping that I´m dreaming
Cuz im sick of this feeling
I´m mixed up
Could somebody help me

To hold me
To tell me
Everything´s gonna
Be okay
Cuz today
It feels like I won´t
Make it to the top now
Don´t know how to get outta this
I´m so mixed up
Can somebody help me

La la la

Everything I do
Is making me more confused
Oh it used to be easy
All I had to be was me
Now I´m mixed up

Everywhere I go
(Everywhere I go)
Is somewhere that I don´t know
(Somewhere I don´t know)
Oh I´m hoping that I´m dreaming
Cuz I´m sick of this feeling
I´m mixed up
Somebody help me
(Mixed up)

Somebody help me’ Ik zet mijn hoofdtelefoon af en ren naar buiten, de ijzige kou in. ’Jess, wacht!’ Ik draai me om en Kevin kijkt me aan. ’Misschien moet je het hem laten horen?’ ‘Misschien ooit’ antwoord ik. Ik draai me om en loop verder, zoals ik had gehoopt, komt Kevin naast me lopen. ’Ik moet beginnen bij het begin’ zeg ik.