De weddenschap van James

Ginny had er met een paar zwiepjes van haar toverstok en een reeks onverstaanbare woorden voor gezorgd dat de logeerkamer precies leek op mijn kamer thuis. Ik keek rond en merkte dat het hier koud was. Iemand had mijn raam wagenwijd opengezet.
‘Leuk hoor James’ Gromde ik tegen het niets en ik gooide het raam dicht.
Voor de zekerheid deed ik mijn paarse gordijnen ook maar dicht. Mijn bed was laag en wit met een ladekastje onderaan waar je een extra matras uit kon schuiven. Mijn kussen was appeltjesgroen en mijn dekbed oceaanblauw. Op de grond lag een paarse vloerbedekking en de muren waren wit. Aan de muren hingen een heleboel foto’s. Van familie, ons huis in Frankrijk…
Toen ik drie was en Hugo één zijn we naar een klein stadje in Frankrijk verhuisd: Cent.
Mijn moeder was altijd al dol geweest op Frankrijk en elke dag reisden mijn vader en moeder via het haardrooster naar het werk. En dan namen ze ons mee en dumpten ons bij James, Al, Lils en de oppas. Die heel erg blij was toen we allemaal naar de basisschool mochten trouwens. Toen zagen ik en Huug Al, James en Lils een stuk minder omdat wij in Cent naar school gingen. Maar elke weekend gingen we naar de Potters toe.
Dromerig stond ik nog steeds naar de foto van het lichtroze huis te kijken toen Albus op mijn deur klopte.
‘Kom je’?
Helemaal vergeten dat we naar het Nest gingen!
Vlug plensde ik wat water in mijn gezicht en trok een ander vest aan. Daarna rende ik naar beneden waar iedereen behalve James al klaarstond.
‘Waar blijft die jongen’? Mopperde Ginny.
Het was inderdaad raar dat James er nog niet was, het woord “opfrissen” stond niet in zijn woordenboek. De woorden “kamer opruimen” en “douchen” trouwens ook niet.
Ik was zo blij dat ik nooit James’ kamer in hoefde.
‘Hierzo’.
James stond boven aan de trap en zwaaide uitbundig. Ik wierp een blik op James en proestte het toen samen met Albus uit. Harry grinnikte ook maar stopte daar meteen mee toen hij de blik van zijn vrouw zag.
‘James’! Riep die uit.
James was ondertussen naast haar komen staan en keek haar onschuldig aan.
‘Tis er mam’?
‘Wat heb je in Merlijns naam voor kleren aan’?
James droeg een lange zwarte leren jas die openstond zodat je zijn zwarte T-shirt van de Witte Wieven -een tovenaarsband die in de Middeleeuwen beroemd was- goed kon zien. Onder dat T-shirt had hij een strakke groene geschubde broek aan. En daaronder een paar cowboylaarzen met van die tandjes aan de zijkant. Zijn haar stond rechtovereind in de vorm van een hanenkam en de ene helft was rood en de andere helft blauw.
Ik vermoedde dat hij gewoon een spuitbus haarverf had gebruikt. Albus plaste zo ongeveer in zijn broek van het lachen en ik had ondertussen buikpijn.
‘Ik heb een weddenschap met George en Ted, wedden dat ik gewonnen heb’.
Toen hij praatte zag je pas wat er in zijn mond zat.
‘Is dat een tongpiercing’!
Ginny schreeuwde het zo hard dat mijn ouders het gehoord zouden kunnen hebben.
James haalde zijn schouders op ‘Tuurlijk niet, het zijn gewoon twee magneetjes’.
Albus moest zich ondertussen aan de trapleuning vasthouden om niet om te vallen van het lachen en ook Harry lachte luid.
Ginny probeerde nog even streng te kijken, maar schoot uiteindelijk ook in de lach.
‘Mag ik een foto maken James? Ik weet zeker dat Lils en Hugo dit voor geen goud willen missen’.
James grijnsde zijn James-grijns ‘Doe dat maar Roosje, en maak er dan ook een van Ted in een kilt’.
Albus zakte op dat moment door zijn benen van het lachen en rolde stikkend van het lachen over de grond. In drie tellen had ik mijn fototoestel uit mijn zak gehaald -Ik was van plan alles vast te leggen voor mijnouder, Lils en Huug zodat ze niets zouden missen- en had ik zowel James als Albus gefotografeerd.
En ik zal eerlijk zeggen dat ik niet kon wachten om ze op te sturen.