Sixtythree

# Jess

’Jess? Waar is mama?’ vraagt Darcey en ze komt naar me toegelopen. ’Denise zei dat ze hier was’ ze legt haar kleine handje boven haar hart en haar mooie gezichtje kijkt me vragend aan. ’Dat kan toch niet, mama is toch veel te groot om daar te zijn’. ‘Kom hier’ zeg ik. Ik til haar voorzichtig op en Caitlynn komt langs me in de zetel zitten. ’Jullie mama is bij jullie papa, maar zolang jullie aan hen denken zullen ze altijd hier zijn’ zeg ik zo overtuigend mogelijk. ’Dan zullen ze over jullie waken’. Mijn tante had me iets gelijkaardigs verteld, toen mijn ouders gestorven waren, zelf geloofde ik het toen niet echt. Ik hoop dat het bij hen anders is. Darcey knikt zachtjes. ’Jess? Wil jij onze mama zijn?’ vraagt ze dan en ze legt haar hoofd tegen me aan. Caitlynn kruipt wat dichter naar me toe en kijkt me vragend aan. ’Natuurlijk wil ik jullie mama zijn.’ ‘Maar wie is onze papa dan?’ vraagt Caitlynn. ’Misschien wilt Joe onze papa zijn’ zegt Darcey hoopvol. ’Denk je dat hij dat zou willen?’ vraagt ze met grote hoopvolle oogjes. ’Ik denk dat hij dat heel graag wil.’ zeg ik glimlachend. ’Jess? Waarom ween je?’

’En dan kan je de grafiek tekenen’ Ik kijk even naar de cijfers die voor mijn ogen dansen en knik. Vandaag is me echt niets bijgebleven van wat Sofie me heeft bijgeleerd, of heeft proberen bij te leren. ’Denk je dat je het nu wel kunt?’ vraagt ze.’Ik hoop het’ lach ik. ’Ok tot morgen’ ze staat op en iets later hoor ik de voordeur dichtvallen. Ik werp nog eens een blik op mijn wiskunde oefeningen en klap mijn schrift dan dicht. ’Jess? Gaan we naar de speeltuin?’ vraagt Caitlynn die druk aangelopen komt. Ze heeft haar jas al vast en springt hyper op en neer. ’Ik denk dat ik geen keuze heb he?’ vraag ik. Ze schud haar hoofd, grijpt me vast en sleurt me meer naar buiten. Ik kan nog net mijn jas van de kapstok halen. ’Rustig, we gaan, maar niet als je niet kalmeert’ Braaf staat ze stil en ze wacht met Darcey tot ik de deur heb gesloten.
’Ik wil op de glijbaan!!’ roept Caitlynn zodra we in de speeltuin aankomen. Ze rent meteen weg en ik roep nog snel dat ze voorzichtig moet zijn. ’Mag ik op de schommel?’ vaagt Darcey. Ik neem haar handje vast en samen lopen we naar de schommels. ’Jess?’ hoor ik. Ik draai me om en 2 paar ogen kijken me aan. ’Samantha? Denise?’ vraag ik ongelovig. ’Wat doen jullie hier?’ ‘We zijn net gaan winkelen’ zegt Samantha en ze houdt een paar zakken omhoog. ’Waren jullie niet mee op tour?’ vraag ik dan. ’Ja maar we zijn een paar dagen vroeger teruggekomen’ Ik slik even. ’De jongens komen morgen pas’ zegt Denise zodra ze mijn gezicht ziet. De gedachte dat Joe vanaf morgen terug hier is, laat me met een raar gevoel. Zolang heb ik geen besef van tijd gehad, en nu blijkt dat er gewoon al twee maanden voorbij zijn. 'We gaan alles voorbereiden voor morgen, dan geven we een verassingsfeestje. Wil je misschien komen helpen?' vraagt Denise vriendelijk.