034

Onderweg naar de tourbus voelde ik me nog slechter. Ik voelde me dik. Ik had net onwijs veel calorieën in mijn lichaam gekregen, dit was niet goed. Ik opende de deur van de bus, en liep gelijk naar het bed waar ik geslapen had, waar ik daarna op ging liggen. Schuld, ik had schuld. Stomme rot Leslie, waarom moest ik nu eten. Ik wist wel waarom; Justin keek naar me en ik wilde hem niet teleurstellen ook al wist ik niet of dat hij wel of niet van mijn eetstoornis afwist.

Ik had een idee. Ik heb vaak gehoord van mensen die dit deden, ik wist dat het fout was maar het was wel de oplossing. Ik stond op en had een keuze. Naar de wc, of ergens anders. Ik had de keuze vlug gemaakt, ik liep naar buiten want stel nu dat er iemand binnen kwam dan moest ik weer gaan liegen. Ik zag weer wat meiden bij de hekken staan, ze zagen me lopen van ver af maar dat boeide me niet. Toen zag ik een paar bosjes staan iets verderop. Ik liep er zo normaal mogelijk naar toe. Toen ik opzij keek zag ik dat de meiden hun aandacht niet meer op mij gevestigd hadden. Toen ik bij de struiken aankwam liep ik er verder in.

Ik knielde neer. Ik moest het gaan doen, en wel nu. Geen idee hoe, omdat ik het nog nooit gedaan had. Ik had wel ooit tips gelezen en daar moest ik het mee doen. Ik stak mijn vinger in mijn keel, alleen ik voelde niets. Ik stak hem er weer uit en dacht weer na. Kotsen, ik wist dat het slecht was maar ik moest het doen. De enigste oplossing.

Alweer stak ik mijn middelvinger in mijn mond. Ik deed hem zo ver als ik kon. Ik dacht na over de tips die ik in mijn geheugen had opgeslagen. Ik begon mijn vinger te bewegen, af en toe nam ik die adem. Een vies gevoel kreeg ik ervan, maar toch ging ik door. Ik begon te kokhalzen. Na zo’n drie keer kwam er een beetje kots uit. In een soort van reflex, eigenlijk was het geen reflex omdat ik er wel over nadacht, haalde ik mijn vinger snel eruit. Er lag een beetje geel spul op de grond. Ik trilde, maar dit was niet genoeg, dit was te weinig. Ik deed het niet goed. Ik moest mijn vinger er gewoon inhouden tot dat ik helemaal ‘leeg’ was.

Ik probeerde het nog een keer opnieuw. Dit keer had ik wel het resultaat wat ik wilde. Het zand met een paar grassprieten lag vol met viezigheid. Ik stond op, en rook aan mijn vinger die helemaal naar kots rook. Ik draaide me om en liep de bosjes uit. Ik trilde helemaal, voelde me niet lekker, had een gore smaak in mijn mond maar ik wist dat dit een goede oplossing was. Het was er namelijk uit.

IK WIL JULLIE NIET AANSPOREN OM DIT TE GAAN DOEN!