033

“Bedankt god, voor dit eten, voordat we met zijn alleen hier om tafel kunnen zitten. Bedankt voor alles.” Sprak Justin uit. Ik had nog nooit gebeden. Justin daarin tegen bid elke dag. God was belangrijk voor hem, heeft hij me verteld. Hij heeft Justin geholpen in moeilijke tijden. Hij is een van de redenen waardoor hij nu beroemd is geworden.

Ik keek naar het eten wat voor mij op het bord lag. Friet, goh wie zou dat verzonnen hebben? Ik keek naar Justin die in vlug tempo zijn eten binnenwerkte. Afschuw. Hoe kon iemand zo eten, nee hij werd er niet dik van. Maar ik wel. Justin keek naar me. Hij had zo’n bezorgde blik in zijn ogen. Daarna keken meer mensen op, zoals Pattie en Selena. Ik schudde mijn hoofd en glimlachte liefjes als teken dat het niets was. Ik pakte de vork vast en stak hem in een van de vetgebakte aardappelen. Met moeite hief ik mijn vork op en met moeite nam ik het eten in mijn mond. Ik knauwde erop, en slikte het uiteindelijk door. Het was moeilijk. Justin had zijn blik nog steeds op mijn gericht, ik probeerde het weg te wuiven

Een aantal minuten later had ik meer frieten binnengewerkt. Waardoor ik me steeds schuldiger voelde. Ik schoof mijn bord aan de kant toen eigenlijk iedereen klaar was. Maar op de mijne lag nog eten. “Ik heb geen honger meer.” Gebruikte ik als smoes om niet meer te eten. Iedereen leek hier wel in te trappen behalve Justin dan. Waarom hield hij me toch zo in de gaten? Ik moest hem overhalen dat het niets was. Dat ik echt geen honger had.

“Wat gaan jullie doen?” vroeg Pattie nieuwsgierig omdat de avond bijna viel en het concert pas morgen was. Justin haalde zijn schouders op en keek naar Selena en mij. “Weet niet.” Mompelde hij, toen hij een frietje van mijn bord afpakte. Ik grinnikte zachtjes om zijn gedrag. Zijn moeder keek hem streng aan. “Justin, mag dat wel?” Hij haalde nonchalant zijn schouders op. “Het maakt niets uit, ik ben toch al klaar.” Pattie leek het nu minder erg te vinden maar nog vond ze het irritant als Justin zich zo gedroeg.

“Misschien kunnen we een wandeling maken door de stad?” Stelde Selena voor. Ze keek eerst naar Justin die knikte. Daarna keek ze naar mij, als teken of dat ik ook mee wilde gaan. “Nee, maar toch bedankt.” “Oh.” Ze leek teleurgesteld. “Wil je misschien iets anders gaan doen?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik voel me niet zo lekker, dus ja.” Ze knikte begrijpelijk. Maar Justin daar in tegen, wist weer eens dat ik loog. Althans zo keek hij me aan. “Ik ben naar de bus toe, misschien kan ik een dutje doen.” Ik stond op. Proberend de blikken te negeren die me aanstaarde. Vooral die blik van Justin, daar had ik het meeste moeite mee.

Steeds meer komen ze over elkaar te weten, zoals je misschien gemerkt hebt.