Fiftynine

# Jess

Dan zit voor ons en kijkt ons serieus aan. ’Je weet dat dit niet kon blijven duren. Het moest ooit uitkomen’ Ik knik met een hol gevoel in mijn maag. Zachtjes streelt Joe door mijn haren, het kalmeert me een beetje, maar het hol gevoel blijft. ’En nu?’ vraagt Joe. ’Wel ontkennen heeft geen zin’ antwoordt Dan. ’Ik zou zeggen, probeer de pers zoveel mogelijk te ontwijken’ Het is even stil en ik kan aan Dan’s gezicht zien dat er nog iets is. ’Er is nog meer he? vraag ik. Hij is even stil. ’Er hebben al meerdere journalisten en reporters gebeld voor een exclusief interview’. ’Je hebt toch niet ja gezegd?’ vraag ik. ’Nee die keuze wou ik aan jullie overlaten’ antwoordt hij. Joe kijkt me vragend aan. ’Wat jij wilt is goed voor mij’ zegt hij. Ik schud mijn hoofd. ’Ik heb er geen behoefte aan’ Hij neemt mijn hand vast en glimlacht. 'Dan doen we het niet'.

-2 maanden later @ the première-

’Ben je bijna klaar Jess?’ roept Joe. ’Bijna!!’ roep ik terug. Ik werp even een blik in de spiegel en bekijk mezelf kritisch. Ik strijk mijn galajurk glad om mijn middel en draai me even om, om de achterkant te bekijken. Het is een lange zwarte galajurk. De jurk is ongelofelijk strak en benadrukt zo mijn smalle taille. Door de lengte lijk ik ook langer, hij accentueert elk mooi lichaamsdeel en verbergt alle kleine foutjes. Mijn haar hangt is nonchalant opgestoken, met enkele krullen die los rond mijn gezicht hangen. Mijn frou heb ik opzij gekamd zodat mijn ogen nog meer opvallen. Om ze letterlijk nog wat extra in de verf te zetten, heb ik nog een laagje mascara op gedaan. Ik ga nog even met mijn lipgloss over mijn lippen en besluit dan dat het maar goed moet zijn. Ik loop de badkamer uit en bewonder Joe die er in zijn smoking extra knap uitziet. Zodra hij me opmerkt kijkt hij me met grote ogen aan. ’Je ziet er geweldig uit’ zegt hij. ’Dankje’ reageer ik blozend. Snel grijp ik nog mijn tasje van de kast en ik steek er alleen de hoogstnodige dingen in. Joe houdt zijn arm voor me klaar als een echte heer en ik haak lachend bij hem in. Beneden aan het hotel staat er al een limousine op ons te wachten. ’Nerveus?’ vraagt hij. ’Een beetje’ zeg ik. Ik ga bijna dood van de zenuwen, als ik een nagelbijter was, zou ik nu geen nagels meer over hebben om me op af te reageren. Vandaag is het de eerste dag dat we samen ergens naartoe gaan sinds het bekend is dat we een koppel zijn. Elke andere keer, gingen we in aparte auto’s weg. Nu hebben besloten dat we het maar moeten aanvaarden, we houden van elkaar en dat is niets om ons voor te schamen. Iedereen mag het nu weten, we verstoppen ons niet meer. ’Hier gaan we’ zegt Joe. Hij neemt mijn hand vast en stapt dan uit de auto. Ik volg hem gewillig en wend mijn hoofd af van de honderden flitsen die afgaan. ’Jess!! Joe!!!’ Hier!!’ Alle fotografen gaan uit hun dak en schreeuwen om ter hardst om onze aandacht. Ondertussen heeft Joe zijn arm om mijn middel gelegd, hij lacht me bemoedigend toe. ’Ik hou van je’ fluistert hij. De vlinders vliegen rond in mijn buik, elke keer als hij dat zegt, word ik bijna gek. ’Ik hou ook van jou’ antwoord ik. Samen poseren we voor enkele foto’s en dan lopen we zo snel mogelijk naar binnen. In de donkere zaal, zak ik opgelucht weg in de zachte zetel. ’We hebben het overleefd’ zegt Joe zacht. ’Met jou erbij overleef ik alles’ fluister ik terug. Vaag zie ik hoe hij lacht en dan voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Er zijn geen camera’s in de buurt, dus ik kus hem gretig terug.