Ashole

Ibrahim

De volgende dag zit ik samen met Noah in het ziekenhuis. We hangen over het bedje van Jason heen. En ik kijk naar het kleine mannetje wat heerlijk ligt te slapen. Terwijl Noah met Sophia praat over de bevalling praten David en ik over het vast wel komend voetbaltalent van Jason.
`Je mag hem er wel uit halen hoor` zegt Sophia opeens tegen mij. Even twijfel ik maar ik pak dan toch het kleine wezentje op uit het wiegje. En ga dan met hem in mijn armen zitten. `Ja Ibi over een maandje zit jij ook zo` ik grijns breed `Ja alleen heb ik er dan twee` Noah lacht en streelt over het hoofdje. `Wanneer mag je Naar huis Sophia?` vraag ik `Vanmiddag` David neemt zijn zoontje over en gaat met hem bij Sophia op het bed zitten. `Zullen we maar gaan No?` ze knikt en geeft Sophia nog een knuffel.

Noah

Ik lig vroeg in bed want ik ben echt onwijs moe. En Ibrahim is weg met een paar vrienden van de club. Maar ik kan echt niet slapen. Hevige pijnscheuten schieten door mijn buik heen afgewisseld met het trappen van de baby's. Ik sta op om naar de WC te lopen en terwijl ik opsta voel ik het helemaal nat worden langs mijn benen. En ligt er een plas op de grond. Even ben ik verbaasd maar dan realiseer ik me dat mijn vliezen zijn gebroken. Ik pak de telefoon en bel Ibrahim op, `Kom op ibi neem op` roep ik boos terwijl ik plaats neem op het bed. Een pijn scheut schiet weer door mijn lichaam en boos probeer ik Ibrahim weer te bellen.

Ondertussen ben ik een halfuur verder en heeft Ibrahim zijn telefoon nog steeds niet opgenomen. Ik krijg nu kleine weeën en begin lichtelijk in paniek te raken. Ik besluit om Bojan te bellen `He Bo is Ibrahim bij jou? (..) zeg dat hij nu meteen moet komen en dat hij die kut telefoon van hem op moet nemen want mijn vliezen zijn gebroken.` ik klik het gesprek weg. En ga puffend op het bed liggen. Binnen 10 minuten is Ibrahim er. `Sorry Sorry schat gaat het?` Boos kijk ik hem aan `Sukkel breng me nu nauw maar naar het ziekenhuis.` zeg ik terwijl mijn gezicht vertrekt van de pijn.