Fiftythree

# Joe

Ik leg mijn hand op het raam en kijk naar Jess die er zo verloren uitziet. Ze zwaait naar me en ik zwaai terug. Ook al weet ik dat ze me niet meer kan zien door de getinte ramen van de auto. De auto begint te rijden en al snel zie ik haar niet meer. ’Zo u gaat meespelen in een nieuwe film heb ik gehoord?’ vraagt de chauffeur. Ik knikt zachtjes, ’ja’. ’U zal wel opgetogen zijn?’. ’U heeft geen idee’ antwoord ik. Ik neem mijn iphone en kijk naar de achtergrond. Het is één van mijn lievelings foto’s van Jess en mij. Ooit ga ik hem laten vergroten en omlijsten. ’We zijn er meneer’ zegt de chauffeur. Ik steek mijn iphone weg en stap uit de auto. In het hotel wordt me meteen gezegd, wat ik de komende tijd allemaal te doen heb. Maar mijn gedachten dwalen de hele tijd af naar Jess. Hoelang zal het duren eer ik haar terug zie?

# Joe

In het hotel loop ik meteen naar mijn kamer. Ik ga op het bed zitten en zoek in mijn tas, ik haal er het cadeautje uit dat Joe me daarstraks heeft gegeven. Er wordt op de deur geklopt en meteen steek ik het doosje terug weg. ’Binnen’ zeg ik nauwelijks hoorbaar. ’Hi Jess’ zegt Dan. Hij ziet er al wat beter uit dan de vorige keer dat ik hem heb gezien. Alles zal wel terug goed gaan bij zijn thuis. ’En zie je er naar uit om de film te draaien?’ vraagt hij. En hij komt langs me zitten. ’Ja’. Ik zie er wel naar uit, ik heb altijd al willen acteren en het zal me goed doen even niet aan Joe te moeten denken. ’De opnames beginnen morgen’ zegt Dan. ‘Morgen beginnen ook de opnames van Joe’. Net op dat moment gaat mijn gsm af. ‘Joe’ staat er op het schermpje. Mijn handen trillen en ik kan nog net op het juiste knopje drukken. Ik mis je staat er. ’Wie is het?’ vraagt Dan. ’Hé wat is er? Niet wenen’ Hij slaat een arm om me heen en wrijft onhandig over mijn arm. Hij probeert me op te beuren wat ik heel lief vind, maar het gaat toch niet helpen. Ik stuur een sms terug naar Joe en leg mijn gsm dan weg. Ik moet even alleen zijn zonder gsm en zonder mensen. ’Dan ik weet dat je het goed bedoelt, maar ik moet even alleen zijn’ zeg ik. Ik sta op en hij volgt mijn voorbeeld. ’Ik begrijp het’ zegt hij. Hij loopt naar de deur en draait zich nog even om. ’Als je erover wilt praten..’ Ik knik en hij loopt naar buiten.
In de badkamer, plens ik wat water in mijn gezicht. In de spiegel zie ik mijn rode ogen. Waarom moet liefde toch zo moeilijk zijn? Zo veel mensen, die nog niet half zoveel van elkaar houden als Joe en ik, kunnen elkaar elk moment van de dag zien. Zo veel mensen hebben zo’n makkelijk leven. Maar ze hebben geen Joe, hij zorgt ervoor dat alle pijn die ik ooit heb doorgemaakt, draagbaar wordt. Ik loop terug naar het slaapgedeelte en zoek naar het doosje.
Met het doosje in mijn handen zet ik me op bed. Ik ga in kleermakerszit zitten. Voorzichtig neem ik het doosje op. Het lint valt op de grond nadat ik het heb losgemaakt en het doosje gaat makkelijk open. Midden op een kussentje ligt een ring, hij komt me zo bekend voor. Er ligt een kaartje naast met Joe’s handschrift. Met trillende vingers haal ik het eruit en ik begin te lezen:
Lieve Jess,
Ondertussen zijn onze wegen gescheiden, maar dat betekend niet dat ik niet elk moment van de dag aan je zal denken. Ik tel de dagen af dat ik je weer kan zien. Dit cadeau geef ik je nu, omdat ik niet wist hoe ik het je eerder kon geven. Het zal mooi passen bij de ketting die je al zolang draagt. Ik voel aan de ketting van mijn moeder die ik nog van mijn tante heb gekregen. Ik neem de ring van het kussentje af en zie de namen van mijn ouders erin gegraveerd. Het is mijn moeders trouwring. Ik maak mijn ketting los en hang de ring erin, dan hang ik de ketting terug rond mijn hals. Het koele zilver van de ring drukt tegen mijn hart en ik lees het laatste wat op het kaartje staat.
Ooit zullen onze namen ook verenigd zijn op een ring.
Voor altijd de jouwe.
Joe.

corny :x